Van Reeuwijks ijs naar Olympisch goud

Reeuwijk - Twee jaar geleden zei Ted-Jan Bloemen in een interview voor Kijk op Reeuwijk na zijn eerste wereldrecord in Salt Lake City op de 10 km: "Mijn uiteindelijke doel is deelname aan de Olympische Winterspelen in 2018 in Pyeongchang, Zuid-Korea. Als ik dit niveau vasthoud en misschien nog wel doorgroei, is de kans op een medaille groot." Het werd vorige week donderdag een gouden medaille op de 10 km, na eerder een zilveren op de 5 km. Een droom die uitkomt voor iemand die van jongs af aan alles voor het schaatsen overheeft en nu de bekroning krijgt.

Ted-Jan Bloemen was dolgelukkig na zijn gouden race op de 10 km. "Die droom is uitgekomen," vertelde hij voor de televisiecamera's. "Het was elke ronde vechten om de techniek vast te houden. Zo kom je tot die sterke race." Hij reed zijn ereronde met de vlag van Canada, als eerbetoon ook voor de steun van vrouw, ouders, trainer en staf. "Ik ben een heel dankbaar persoon op dit moment."

Blijf in jezelf geloven

Ted-Jan is het voorbeeld van iemand die niet opgaf maar in zichzelf bleef geloven, ondanks alle tegenslagen. Hij zei in het eerdere interview: "In mijn geval heeft het goed uitgepakt uiteindelijk. Ik vind het wel mooi om na te jagen wat je gelukkig maakt, in mijn geval schaatsen, en ben heel blij dat ik het heb gedaan." Zijn hele jeugd stond al in het teken van schaatsen, maar helaas lukte het in Nederland niet om aan de top te komen. In 2014 besloot hij naar Canada te verhuizen waar hij alle tijd en rust had om zich volledig op het schaatsen te richten, want "Schaatsen is mijn ding, daar word ik echt gelukkig van. Ik heb mijn middelbare school met horten en stoten afgemaakt want schaatsen stond op de eerste plaats en school op nummer twee. Daarna ben ik nog wel met een studie communicatie gestart maar dat was niet te combineren met de schaatstrainingen. Ik heb het geluk gehad dat ik altijd een ploeg om me had en dat ik van schaatsen mijn beroep kon maken. Maar het waren onrustige jaren. Ik ben lang op zoek geweest naar een ploeg die mij voor de rest van mijn carrière kon begeleiden zodat ik in alle rust en zonder stress het zelfde programma kon doorwerken. Dat is in Nederland niet gelukt."

Superhappy

"Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik iets bijzonders

kon met het schaatsen, maar de laatste jaren in Nederland begon ik daar toch wel eens aan te twijfelen. Het lukte steeds net niet maar ik wíst dat er meer in zat, dat ik nog niet klaar was met schaatsen. Op basis daarvan heb ik ook de beslissing genomen om door te gaan en te verhuizen. Omdat mijn vader in Canada is geboren, kon ik een Canadees paspoort krijgen. Het was een hele stap maar ik ben erg blij dat ik hem genomen heb. Daar kan ik me volledig op het schaatsen richten, heb een goede coach en ben er superhappy. Nu blijkt dat het er inderdaad toch in zit," zei hij al in december 2015. Met de gouden Olympische kroon als bewijs voor zijn doorzettings-

vermogen en geloof in eigen schaatskracht.

Tekst: Karin Wagter (december 2015) en Paul Engels