Voormalig raadhuis Reeuwijk bestaat een eeuw (deel 2)

Reeuwijk - Het oude gemeentehuis van Reeuwijk, aan de Raadhuisweg, werd na de ingebruikname van de nieuwbouw getransformeerd tot appartementen­complex. Dat dit niet vanzelf ging, vertellen één van de bewoners van het eerste uur John 'Appel' v.d. Burg en zijn partner Hanny v.d. Meij.

Vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw moesten er opnieuw noodoplossingen worden gezocht voor het ruimtegebrek in het gemeentehuis van Reeuwijk. Zo werd er een houten noodgebouw gerealiseerd voor de afdeling Gemeentewerken en werd het voormalige, naastgelegen postkantoor betrokken door de afdeling Sociale Zaken. De definitieve oplossing kwam in de zomer van 1985 met de ingebruikname van een nieuw gemeentehuis, naast het oude gemeentehuis, op de plaats van een voormalig dorpscafé. Alle ambtenaren konden weer gehuisvest worden onder één dak.

"De toenmalige gemeentesecretaris, Henk van der Laan, was een groot voorstander van slopen. Het was zijn bedoeling om de centrale gang van het nieuwe gemeentehuis bij eventuele uitbreiding hiervan verder door te trekken naar de plaats waar het oude gemeentehuis staat. Dat was met het oog op de herindeling van de gemeente Reeuwijk met Waarder en Driebruggen, die in 1989 een feit was, een praktische gedachte," aldus John v.d. Burg. "CDA-wethouder Arie Buitelaar heeft dat tegen weten te houden. Hij heeft zich er sterk voor gemaakt dat het een gemeentemonument zou worden." Aldus geschiedde. De extra ruimte die benodigd was om het grotere aantal ambtenaren onderdak te bieden na de herindeling van 1989, werd uiteindelijk gevonden binnen het nieuwe gemeente­huis zelf: de inpandig gevestigde Openbare Bibliotheek verhuisde naar het pand van de voormalige Alfa Romeo garage aan de Van Staverenstraat.

Symbolisch bedrag

Het oude gemeentehuis heeft twee jaar leeg gestaan en werd voor het symbolische bedrag van één euro verkocht aan Woningbouwvereniging Reeuwijk. Deze gaf architect Henk Schat opdracht het om te vormen tot appartementencomplex. De woningbouwvereniging kreeg echter de begroting niet rond, waardoor de gemeente de kosten voor de bestrating van de parkeerplaatsen en de toepassing van geluidwerende maatregelen op zich heeft genomen. Vergeer Bouw kreeg de opdracht om het pand te verbouwen, maar heeft erop toe moeten leggen. Om het tekort binnen de perken te houden, werd er bezuinigd op de werkzaamheden van de onderaannemers en dat is niet zonder gevolgen gebleven: de oplevering vond twee weken later plaats dan gepland, op 15 mei 1987, en de betalingen verliepen moeizaam. Binnen afzienbare tijd moesten de dakpannen en de schoorstenen al vervangen worden.

Amsterdamse fundering

Tien jaar geleden bleek dat de koppen van de houten palen droog waren komen te staan en dat mede door het zware verkeer, de fundering verstevigd moest worden. Het oorspronkelijke gebouw had een zogenaamde Amsterdamse fundering: over de koppen van de heipalen werd een plank gelegd en daarop werd direct de steens muur gemetseld. Er werden nieuwe stalen buispalen naast geheid en tegen de steens muur werd een nieuwe betonnen fundering aangebracht, zodat het pand veel stabieler is geworden.
Door deze werkzaamheden zijn echter scheuren in de muren van het gebouw ontstaan, doordat de nieuwe palen en fundering zich gingen zetten. De oorspronkelijke houten vloer is bewaard gebleven. De constructie is echter weinig draagkrachtig en daarom moest met lichtgewicht Metalstud binnenwanden worden gewerkt. Dit brengt met zich mee dat het gebouw erg gehorig is en alleen vloerbedekking gebruikt mag worden, dus geen harde vloeren zoals laminaat of parket, van­wege het contactgeluid.

Rust in gebouw

John v.d. Burg: "In de beginperiode toen ik hier kwam wonen, tweede helft jaren tachtig, woonden hier voornamelijk jonge mensen. Er werd nogal gefeest, men hield weinig rekening met elkaar. Onder het voormalige burgemeesterswoonhuis was een schuilkelder, op een bepaald moment werd daar een wietplantage ontdekt. Geleidelijk aan verdwenen de jongeren en kwamen er bewoners van middelbare leeftijd voor in de plaats. Daarmee kwam er rust in het gebouw en is er veel minder vaak lawaai dan vroeger. De gemiddelde leeftijd is inmiddels 60plus, we zijn bijna aan een traplift toe. De verstandhouding tussen de bewoners is plezierig: we lopen de deur niet bij elkaar plat maar als er iets is, weten we elkaar te vinden. Een à twee keer per jaar drinken we een borreltje met elkaar en jaarlijks organiseren we een gezamenlijke barbecue. Al met al zijn de bewoners blij en tevreden met hun huidige woonruimte."

Tekst en beeld: Loes Kamer