Vandiedingen: Poolse landdag

Poolse Landdag

De eerste keer dat ik de term Poolse Landdag hoorde, was ik nog een tiener. Ons gezin kwam net terug van een dag in het bos waar een evenement was. Kraampjes, spelletjes en een hoop geklets, u kent het wel. 'Het was net een Poolse Landdag', hoorde ik iemand zeggen. En ik dacht dat daarmee een gezellige dag met veel mensen werd bedoeld. Bleek niet zo te zijn, althans niet voor de volwassenen. Jaren later begreep ik dat een Poolse Landdag een metafoor is voor een wilde, ongeregelde bijeenkomst. Een beetje in de sfeer zoals onze gemeente die deze weken beleeft.

Het begint met een wethouder die een plan presenteert voor huisvesting van arbeidsmigranten. Hij vertelt erbij dat alles in geheimhouding is geregeld, maar dat hij wel de gemeenteraad op de hoogte heeft gehouden. Niet meteen na de aankondiging van die plannen, maar pas een week en veel commotie later blijkt diezelfde raad zich toch overvallen te voelen door het nieuws. Een voor een bekritiseren zij het plan en de wijze waarop de communicatie erover gelopen is. Die communicatie is sowieso wel een dingetje. De burgemeester had een tweede interview in het AD nodig om uit te leggen wat hij precies bedoelde met zijn eerste interview in diezelfde krant.

Van alle kanten komen meningen, overigens niet allemaal ter zake doende. Sommige belangengroeperingen vinden het zelfs nodig om de Bodegraafse beroering te gebruiken om hun eigen ongenoegen nog eens naar voren te brengen. En er blijkt ook nog veel onduidelijk. De een noemt het Boskoopse Polenhotel een succes, de ander een mislukking. De arbeidsmigranten zelf? Die doen gewoon hun werk, doen hun boodschappen bij een van de twee skleps in Bodegraven en de dag erop ziet er voor hen gewoon weer hetzelfde uit. Niks wilds en ongeregelds aan.

Door Elly de Knikker