Ank neemt afscheid van haar tweede thuis, Zalencentrum De Brug

Reeuwijk - Ank Troost-Kemp, geboren en getogen Boreftse, was bijna 40 jaar werkzaam bij Zalencentrum De Brug in Reeuwijk-Brug. Met weemoed heeft ze afscheid genomen. We spreken haar - waar kan het anders - op haar voormalige werkplek, waar ze een inkijkje geeft in die 40 jaar hard, maar met veel voldoening, werken.

In de tijd dat verenigingen nog vanuit de gemeente subsidie kregen voor de zaalhuur, hadden veel verenigingen hun thuisbasis in De Brug. Ank: "Iedere vereniging had zijn vaste avond en na afloop namen de leden vaak gezellig plaats aan de bar. Regelmatig schoven andere Reeuwijkers daar dan bij aan. Zo hadden ze een gezellige avond met elkaar en wij als personeel met hen. Toen de subsidie wegviel, was voor veel verenigingen de huur niet meer op te brengen. Vanaf dat moment werden we een zalencentrum om op die manier draaiende te kunnen blijven. Er zijn nog altijd verschillende verenigingen die hun wekelijkse bijeenkomst in De Brug houden. Maar het aantal is drastisch gedaald."

Feestelijke sfeer

"Bruiloften, jubilea, feestavonden van verschillende verenigingen, dan is de sfeer altijd zo feestelijk, daar ga ik in mee. Er zijn heel veel trouwe gasten en bij elk gezelschap paste ik mij met liefde en plezier aan. Voor mij was het belangrijk dat iedereen zich thuis voelt en uiteindelijk met een tevreden gevoel naar huis gaat. Inmiddels ken je iedereen. Zo zijn er al een aantal jaren twee dames die altijd dozen met zakjes dropjes uitdeelden. Als ze kwamen, stond ik al met een karretje klaar om de dozen voor hen naar binnen te rijden. Tijdens de feestavonden van de Kakofonie stond ik altijd achter de zaalbar. Veel van de leden kennen je en het was altijd een vrolijk weerzien. Het is hard en zwaar werk, maar ik heb altijd zoveel schik gehad. Nadat iedereen is vertrokken komt de tijd om even te 'ontladen' en daar deed ik altijd graag aan mee. We hebben wat afgelachen."

Van het toneel verdwijnen

Als het aan Ank had gelegen, was ze in stilte van het toneel verdwenen. Zelf in de belangstelling staan, is niet aan haar besteed. "Bert Verver, de voorzitter van de stichting, vond dat ik dat niet kon maken." Voor haar afscheid eind oktober hadden haar collega's de rode loper uitgelegd. Al zingend heetten ze haar welkom. Zo'n 120 mensen hebben de hand geschud van Ank, haar echtgenoot en zoon Erwin met zijn partner. Onder hen ook de dropjes-dames. Ank: "Ik heb er erg tegenop gezien, maar heb het droog gehouden. Van iedereen werd een foto gemaakt, waarvan een album voor mij wordt gemaakt. Ook de feestkapel WildeBRAZZ kwam afscheid nemen en dat deden ze natuurlijk met muziek. Zo gezellig, er werd gedanst en de polonaise ontbrak niet. Het was grandioos om zo afscheid te kunnen nemen. Met als grootste compliment dat ik al die jaren dezelfde ben gebleven. Zoveel kaarten met lieve teksten, ik heb ze al verschillende keren opnieuw gelezen."

Geweldige collega's

Haar laatste werkdag werd ze verrast door haar collega's. Ank: "Ze kwamen allemaal binnen stuiteren. Met de woorden dat ik die laatste avond toch niet alleen kon afsluiten. Hapjes en een drankje erbij en dat na tien uur 's avonds. Dat had ik niet zien aankomen." En dan wordt het haar toch te machtig als ze terugdenkt aan die laatste, feestelijke avond...

Tekst: Marlien van Leeuwen
Beeld: Bert Verver