Handelsgeest van jonge ondernemers

Reeuwijk - De handelsgeest zit ze in het bloed. Geërfd van hun vader en moeder (Lafeber Makelaardij) en opa en oma (Creafort Gouda). Maar denk niet dat ze financieel worden geholpen. Wat je verkoopt, moet je zelf inkopen, geldt als credo. Daarnaast krijgen ze goede adviezen en is er de juiste stimulans. Fleur en Tim Lafeber zijn niet alleen elkaars zus en broer, maar vullen elkaar perfect aan in het bedrijf dat ze samen hebben opgezet: Tim's verhuur bedrijf. Hiervan is Tim het creatieve brein en Fleur de stille drijvende kracht die op papier heel sterk is. Tim is communicatief heel sterk, hij heeft zijn woordje altijd klaar.

Als kind kwam Tim eens op een verjaardagspartijtje waar een popcornmachine voor de kinderen stond. Daar was maar liefst 75 euro aan huur voor betaald. Een vermogen, zo vond de toen heel jonge Tim. Het plan was geboren. Wanneer Tim eenmaal iets bedacht heeft, gaat het ook gebeuren. Hij struinde het internet af en vond een Duits bedrijf dat zulke machines verkocht. De maandag erna had hij er eentje gekocht. De machine werd te huur aangeboden op Marktplaats en werd zowaar verhuurd. Tim: "We verhuurden de machine voor net even minder dan de concurrent en daardoor werden we interessant voor onze klanten."

Verdiepen

Weet u veel van popcornmachines? Fleur en Tim wel. Ze weten waar ze geproduceerd worden, waar ze verkocht worden en de technische details. En datzelfde geldt voor de suikerspinmachine en de machine voor de slush-puppie. Deze laatste zijn bijna nergens te huur. Maar met name studentenverenigingen willen ze nog wel eens huren. Fleur: "Dan gaan er 'alcoholische versnaperingen' door het ijs." Sterke drank dus! Zo'n enorme suikerspin is hooguit één suikerklontje aan suiker. Het midden van de pan wordt verhit en de lucht zorgt voor ragfijne draden van suiker en dat samen met een kleurstof vormt een prachtige suikerspin. Elk jaar staan ze bij hun oude basisschool suikerspinnen te draaien. Fleur: "Daar zitten heel wat kinderen op school, dus moet je wel een snelle machine hebben. Na een paar uur suikerspinnen draaien heb je wel lamme armen."

Deurtje open, deurtje dicht

Tim: "Zo'n 95% van onze klanten komt de machines zelf ophalen. Ze staan bij oma in de garage gestald. Als ze komen, vragen we een kopie van een ID en daarna is het een handtekening zetten op het huurcontract. En dan gaan ze er weer vandoor; deurtje open, deurtje dicht, noemen wij dat. De klanten hoeven de machines niet schoon terug te brengen. Buiten het feit dat het ingewikkeld is om de machine helemaal schoon te maken, willen we het graag zelf doen. Dan weten we zeker dat het goed schoon is. Het is tenslotte wel voedsel. Daarbij willen we onze klanten goed bedienen. Het is dubbel plezier: voor de klanten en voor ons om te zien dat zij tevreden zijn." Uit alles blijkt dat 'het grote geld' niet hun motivator is. Vooral Tim vindt het leuk om een gat in de markt te vinden. Denk niet dat ze alleen aan particulieren verhuren, ook op Sinterklaasfeesten van (grote) bedrijven komen ze opdraven om in twee shifts zo'n 600 kinderen langs hun machines te krijgen.

IJs verkopen vanaf drijvend vlot

Tim vertelt over nog een gat in de markt. "Tijdens vaartochtjes met mijn vrienden op de plas viel het mij op dat je, op Antonio na, eigenlijk nergens op de plassen een ijsje kunt kopen. Zo zijn we op het idee gekomen. Als kinderen hadden we een speelvlot waarmee we in de plas speelden. Het vlot was door de jaren krakkemikkig geworden, dus hebben we er hardhouten planken op vastgemaakt en een aggregaat gekocht voor de stroom van de diepvriezer." Dat niet alleen, Tim heeft ook de verordeningen van de gemeente doorgespit of het wel mocht. Tim: "Zolang je geen vaste standplaats hebt, heb je geen vergunning nodig. Dus varen we met ons vlot. Als er klanten komen, mag je die bedienen. We vinden het leuk om extra service te verlenen, mensen kunnen in hun bootje blijven zitten en toch een ijsje kopen." Aan maatschappelijk verantwoord ondernemen doen ze ook. Het aggregaat is inmiddels vervangen door batterijen en in de toekomst willen ze graag een zonnepaneel.

Niet alles goud wat er blinkt

Het lijkt allemaal makkelijk. Lekker in je zwembroek ijsjes verkopen en het deurtje open, deurtje dicht systeem van de verhuur. Niets is minder waar. De uren aan voorbereiding zijn vaak net zo lang als de uren die ze bijvoorbeeld op het vlot staan. De ijsjes moeten worden ingekocht bij de groothandel - Fleur is de chauffeur - en dan moeten ze stijf bevroren worden, zodat ze meer dan koud in de vriezer op het vlot komen te liggen. Want elke keer als de vriezer opengaat voor een ijsje, vliegt er weer heel wat kou de zomerwarmte in. Tim: "Maar we willen onze klanten wel een ijskoud ijsje serveren. Daar betalen ze tenslotte voor."

Blik in de toekomst

Tim hoopt dit jaar zijn havo-diploma te halen en neemt dan net als Fleur een tussenjaar. Hij wil zijn talen Engels en Duits goed onder de knie te krijgen met intensieve taalcursussen in Oxford en München. Daarna ziet hij zich op de Hogere Hotelschool. De school staat hoog aangeschreven, maar Tim ziet vooral de mogelijkheden tot een goede opleiding als het gaat om ondernemerschap, leiderschap, hospitality en sociale vaardigheden. Ook Fleur volgt een goede opleiding om later op internationaal niveau de handel in te kunnen. En in de tijd dat ze nog hun opleidingen volgen, blijven ze hard werken in hun eigen bedrijf: Tim's verhuurbedrijf; als bijbaan naast hun studie. En daarna? Gaten in de markt zoeken, waarmee ze (nieuwe) klanten kunnen bedienen.

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen