Vierling Verheul viert 50ste verjaardag

Bodegraven - Op 5 maart 1969 werd de vierling Peter, Rinke, Marcel en Yvonne Verheul geboren. De vierling is uitgevlogen, maar moeder Corrie van Os woont nog steeds in Bodegraven. Yvonne woont in Woerden met man Marco en twee dochters. De 'jongens' wonen in Creijl, Hoenderloo en Dordrecht; ze zien elkaar regelmatig om hun verjaardagen te vieren.

Moeder Corrie wist pas toen ze 6½ maand zwanger was dat er in eerste instantie drie koppies te zien waren. "Dat was wel even schrikken, want we hadden al drie kinderen." Die waren toen 7, 6 en 4 jaar: Bert, Ineke en Kees. Toch bleek de verrassing nog groter, toen er liefst vier kinderen kwamen, drie blonde jongens en Yvonne met donker haar, het tweede meisje waarop haar vader had gehoopt. Ze groeiden op in een stadsboerderij. "Een mooi plekje. We hadden de ruimte om te spelen en toch alles dichtbij," aldus Yvonne.

Wiegje cadeau

Het gezin kon langzaam wennen aan de gezinsuitbreiding. "Om de twee tot drie weken kwam één van hen thuis," vertelt Corrie. "Alleen Peter kwam pas in juni, hij was met 1750 gram de lichtste." Zo hadden ze rustig de tijd om het huis aan te passen. "We kregen een wiegje van de Rijn en Gouwe en een mooie ketting." Later kregen ze ledikantjes en vanuit de kerk werd een rekening geopend. Hierdoor kon het gezin boxen, kinderstoelen, een keukenmachine en een droger aanschaffen. "Je komt natuurlijk voor hoge kosten te staan."

Altijd op de foto

Ze kregen een hele tijd iedere maand een pakket met babyvoeding van Nutricia. Vaak gaf de familie in ruil een foto van de vierling. "Als reclame." Foto's waren er genoeg, weet Yvonne. "Elk jaar tot onze tiende verjaardag kwam er wel een journalist die foto's maakte. Daarna ebde de belangstelling weg en wilden we het zelf ook niet meer."

Uit met de gynaecoloog

Recent vierde de vierling hun vijftigste verjaardag en behalve familie kwam ook het vroegere hoofd van de kraamafdeling Mieneke Veldhuizen. "We hebben altijd contact gehouden," vertelt Corrie. "Net als met de gynaecoloog dokter Westerbeek, maar die leeft niet meer." Yvonne: "Ze namen ons ieder jaar een dagje mee uit, het hele gezin mocht mee." Corrie kijkt terug op een bijzondere tijd. "Het was een wonder dat ze alle vier gezond waren."

Altijd reuring

De kinderen speelden veel met elkaar. "Toen er een tafeltennistafel kwam, maakten we hele schema's wie er als eerste mocht beginnen en hoe vaak iedereen aan de beurt was. Andere kinderen mochten wel meedoen en ze moesten snoep meenemen dat we in de hooiberg verstopten. Alleen verzin je dat niet, samen wel." Met verjaardagsfeestjes waren er vaak wel dik 20 kinderen. "Ik had een platte schaal met limonade waaruit iedereen met een rietje kon drinken," lacht Corrie. Ook de eerste schooldag was memorabel. We werden naast elkaar gezet en gefotografeerd. Toen had ik pas voor het eerst door dat we wel bijzonder waren." Ook klasgenoten vonden het leuk. "Ik hoorde later dat ze blij met ons waren, er gebeurde altijd wel iets."

Makkelijk in omgang

Ze zijn gemakkelijk in de omgang. "Er was veel hulp en dan liep je aan deze arm, dan aan die," weet Yvonne. "Op zondagochtend kwamen er twee meisjes oppassen, zodat wij naar de kerk konden," besluit Corrie.

Tekst en beeld (moeder/dochter): Winny van Rij