Ds. Adrie Baas: "Pasen vieren op de goede manier"

Bodegraven - Na het vertrek van dominee Bouter, die destijds in Bergambacht werd beroepen en inmiddels is overleden, is deze positie in wijkgemeente 2 van de hervormde gemeente Bodegraven-Nieuwerbrug bijna drie jaar vacant geweest. Sinds zondag 31 maart heeft deze gemeente weer een predikant: ds. Adrie Baas. Hij was hiervoor predikant in Amstelveen-Buitenveldert. Zowel de bevestigingsdienst als de intrededienst vonden plaats in de Dorpskerk in Bodegraven, waarbij de bevestigingsdienst werd geleid door zijn oudste zoon Pieter, zelf predikant in Houten.

Op de vraag of het predikantschap op een familietraditie berust, antwoordt dominee Baas glimlachend: "Nee hoor, mijn vader was boer op Walcheren, ik stam uit een echt agrarisch nest. Zelf ben ik de jongste uit een gezin van zes kinderen. Eigenlijk zeven, één kind is vroeg overleden. Mijn jongste zus is visueel gehandicapt. Om haar zich optimaal te kunnen laten ontwikkelen, moest zij naar Bartiméus, een christelijke instelling voor opvoeding en onderwijs aan kinderen en jongeren met een visuele beperking in Zeist. Mijn ouders hebben toen besloten met het gezin naar Zeist te verhuizen. Daar ben ik ook op de lagere school gegaan en later naar het lyceum. In het gezin waarin ik ben opgegroeid, werd ons zelf de keuze gelaten welke weg wij wilden gaan. Aanvankelijk wilde ik onderwijzer worden. Zodoende ben ik naar de Pabo in Gouda, de Driestar gegaan. Daar heb ik mijn echtgenote leren kennen. De Pabo heb ik echter niet afgemaakt, omdat zich in mij een verlangen meester maakte om predikant te worden, voor mij was het echt een roeping."

Levend geloof

In het ouderlijk gezin van ds. Baas was het geloof een levende zaak. Hij heeft het geloof meegekregen als ware het met de paplepel ingegoten. Het leven met God werd beschouwd als een goed leven. Hij heeft nooit spijt gehad van zijn keuze om dominee te worden. Toch zijn er wel momenten geweest waarop hij dacht: 'had ik de Pabo maar afgemaakt'. Momenten waarop hij moeilijkheden heeft ervaren tijdens de studie en het ambt. "Het gewicht van het ambt kan soms zwaar op mij drukken. Doe ik het wel goed in Gods ogen? Vooral in mijn begintijd, 35 jaar geleden, heb ik mij dat wel eens afgevraagd. Ik ben gekomen om de stem van de Meester te zijn, maar verkondig ik wat God van mij verlangt? Mijn preken schrijf ik altijd zelf, daar ben ik heel consequent in, dat zijn er zo'n zeventig per jaar. Dat vergt wel iets van je. Toch zou ik het niet anders willen."

De hervormde gemeente Bodegraven-Reeuwijk is een orthodoxe, Bijbel-getrouwe gemeente, zo ervaart Baas. "God is liefde, maar geen lievigheid. De kerken lopen leeg vanwege de lievigheid. Mensen hebben behoefte aan een duidelijke boodschap, als predikant interesseert het mij ook weinig wat de mensen van mij vinden, 'hoe ik het doe'. Het gaat om de boodschap van vergeving, vernieuwing en hoop, heel actueel op dit moment op weg naar Pasen. Dat mag worden gevierd, maar doe het op de goede manier. Dat wil zeggen: niet alleen met paaseitjes en haasjes, de betekenis van Pasen ligt veel dieper. Kerstmis, Goede Vrijdag en Pasen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden."

Bevestigingsdienst door zoon Pieter

Een bijzondere gebeurtenis was de bevestigingsdienst die werd geleid door zoon Pieter. De oudste zoon van het echtpaar Baas is theologie gaan studeren, maar aanvankelijk niet, zoals zijn vader, vanuit de roeping om dominee te worden. "Hij leert makkelijk, wij hadden altijd gedacht dat het rechten zou worden en waren dus verbaasd dat hij na het gymnasium aangaf theologie te willen gaan studeren. Aanvankelijk wilde hij docent worden, pas gaandeweg de studie heeft hij voor het predikantschap gekozen. Hij doet het fantastisch, ik heb bewondering voor zijn woordkeuze en taalgebruik. Wij zijn trotse ouders, van alle vijf onze kinderen."

Tekst en beeld: Loes Kamer