Het maakt niks uit

Lid zijn van de gemeenteraad is vrijblijvend noch gemakkelijk: hoe maak je het pakweg 34.000 dorpsgenoten allemaal naar de zin? Nooit, altijd is er wel iemand verontwaardigd. Dankzij social media kan iedereen gemakkelijk zijn/haar al dan niet gefundeerde ongenoegen spuien. Dat zet raadsleden onder druk.

Gelukkig zijn er nog steeds tientallen mannen en vrouwen bereid in het belang van de gemeenschap (en wellicht een beetje voor hun ego) deze functie uit te oefenen. Maar is hun taak echt meeslepend en spannend?

Hoewel er in onze gemeenteraad acht verschillende partijen zitten, leert de praktijk dat besluitvorming simpel is. Maar liefst vijf partijen (VVD, CDA, GL, SGP en CU) leverden de wethouders en ondersteunen in het algemeen de voorstellen en ideeën van het college van B en W. Oppositiepartijen D'66, PvdA en BBR hebben weinig in de melk te brokkelen. De gemiddelde raadsvergadering kabbelt voort en ook de discussies in de commissies verlopen in het algemeen gezapig.

Als een commissielid die deel uitmaakt van de coalitie zich al eens laat horen en de burgemeester als voorzitter corrigeert, moet hij vrijwel onmiddellijk het veld ruimen, zoals Robin Borg van de CU recent is overkomen. Opstand en discussie, dat kunnen we niet gebruiken, zo lijkt het. De gelederen moeten vooral gesloten lijken. Wellicht daarom viel het nauwelijks op dat een raadszetel al een aantal maanden niet was bezet. Nu weten we waarom: raadslid Kees-Willem van Os (VVD) stapt na een zelf ingelaste pauze op. Dat is best geheimzinnig gegaan. Zelfs op de website van de VVD werd niks gemeld over zijn absentie; het tekstvak bij Van Os bleef maandenlang leeg. Hij wordt nu vervangen, een nieuw raadslid treedt in zijn plaats. Ach, voor de stemmingen of discussies in de gemeenteraad maakt het werkelijk niks uit, de machtsverhoudingen liggen vast.