It giet oan, de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee

REEUWIJK/OOSTENRIJK - 'It giet oan', de kans dat we die kreet 's winters zullen horen wordt steeds kleiner. De Alternatieve Elfstedentocht schaatst er wel bij. Sinds 1989 gaan drommen schaatsliefhebbers richting de Oostenrijkse Weissensee om hun hart op te halen als het om lange afstanden gaat. Er gaan heel wat trainingskilometers aan vooraf om zo'n tocht van tien uur en 100 of 200 kilometer non-stop te schaatsen op natuurijs.

De Oostenrijkse Weissensee bestaat als het ware uit twee delen, het grote meer en het kleine meer, die bij een smal stuk samenkomen. Op dit punt ligt de brug die de ene kant van het meer met de andere verbindt. Dat beide gedeeltes even goed bevroren zijn, is niet vanzelfsprekend. Vandaar altijd de vraag: wordt er ook op het grote meer geschaatst? Klein of groot zijn hier echter relatieve begrippen, want ook het kleine meer wint het in oppervlakte ruim van onze surfplas. Dit jaar is er een baan van 12.5 km lang uitgezet op het kleine meer, als een lange slang die in lussen over het meer is uitgerold. De conditie van het ijs wordt nauwlettend in de gaten gehouden (28cm dik) en telkens schoongeveegd. Zo blijven de scheuren (want het blijft natuurijs!) beter zichtbaar en heeft de EHBO het minder druk.

Vol programma

Binnen een tijdsbestek van twee weken kunnen de liefhebbers zich op vier verschillende dagen opgeven. Naast de sporters komen er ook heel wat supporters mee. 's Avonds is er dus Hollands vermaak in de grote feesttent: het blarenbal en een oubollige, maar oergezellige bingo met Jannes (een van de commentatoren). Afgelopen dinsdag 20 januari stond de eerste groep Reeuwijkers 's morgens om 7.00 uur aan de start tussen de andere 840 deelnemers (waarvan 260 dames). Elke deelnemer heeft een chip om de enkel, zodat de rondes en rondetijden gemeten kunnen worden. 's Ochtends was het nog pikkedonker en de temperatuur lag rond -12°C. Maar overdag hing het zonnetje in een strakblauwe lucht.

Afzien en stapelen

Doorgaans staan de deelnemers zo'n tien uur op de schaats. Om die prestatie te kunnen leveren moeten de spieren blijvend gevoed worden. De avond ervoor stapelen de sporters de koolhydraten in hun lichaam dan ook hoog op. Een post met vrijwilligers langs de baan zorgt ervoor dat alle deelnemers elke ronde thee of bouillon kunnen drinken en krentenboterhammen, ontbijtkoek, rozijnen, mandarijnen of bananen kunnen pakken. Ondanks de toevoeging van al hun eigen voedingssupplementen die speciaal voor topsport zijn gemaakt, blijft het afzien.

Elfstedenkruisje

Elke deelnemer ontvangt een jaarspeldje en bij het afleggen van de 200 kilometer het alternatieve Elfstendenkruisje. In verhouding tot de schaatsprestatie is het Elfstendkruisje maar een klein metalen ding. Maar toch! Als je het gehaald hebt, ben je terecht super trots. Want niet iedereen kan dat zeggen. Om 16.45 uur gaat de laatste ronde in, zodat de laatste deelnemers rond 19.00 uur binnenkomen. Het is een zure boodschap voor degenen die net niet meer verder mogen schaatsen. Stel je voor: je bent de hele dag bezig geweest en hebt het vast en zeker zwaarder gehad dan de eerste, die na dik zeven uur al van het ijs af kon.

Tijden en afstanden

De 200 kilometer werd gereden door Reeuwijkers Gudi Groot in 9:41:28, André Vergeer in 9:49:28, Anne de Jong 9:49:38, Rianne Vergeer 9:57:07 en Petra Vergeer 10:01:14. De afstand van 150 kilometer werd gereden door Richard en Jolanda de Jong in 8:56:22 en Peter Groot legde 100 kilometer af in 6:27:26

Tekst: Marlien van Leeuwen

Beeld: Ewald Roos