Dian Geers is palliatief verpleegkundige geworden om patiënten én hun naasten te ondersteunen.
Dian Geers is palliatief verpleegkundige geworden om patiënten én hun naasten te ondersteunen.

Er is leven voor de dood

Human Interest

REEUWIJK-BRUG - Het is altijd goed om na te denken over het leven, de afronding daarvan en hoe je dat ingevuld zou willen zien. Door het daar met elkaar over te hebben krijgen de achterblijvers iets in handen: mooie herinneringen aan fijne gesprekjes en praktische handvaten. Zodat je dierbaren zeker weten: zo had je het graag gewild. Palliatief verpleegkundige Diana Geers schreef het boek 'Er is leven voor de dood'. Het geeft een inkijkje op de vraag hoe anderen deze gesprekken voeren over moeilijke onderwerpen?

Diana Geers: “Ik was al verpleegkundige toen mijn broer ongeneeslijk ziek werd. Zijn ziekte en overlijden hebben eraan bijgedragen dat ik ooit oncologieverpleegkundige ben geworden, een specialisatie die op dat moment nog niet bestond in het toenmalige Jozefziekenhuis. Door de ervaring met mijn broer en mijn praktijkervaringen in het ziekenhuis wist ik dat alleen aandacht voor de ziekte niet voldoende was. Het emotionele, sociale en spirituele deel was zeker zo belangrijk. Wat doet het met de mens die het overkomt en zijn naasten? Wat betekent deze ziekte voor hen? Destijds was daar nog weinig oog voor.”

De ruiter en het paard

Als je hoort dat je ernstig ziek bent, bén je dan ziek of héb je de ziekte? In haar boek gebruikt Diana de metafoor van de ruiter en het paard. Vanaf je geboorte ben jij de ruiter van je paard, je lichaam. Ruiter en paard zijn één. Een leven lang. Middels de teugels, je wil, stuur je je paard aan. Als je jong bent ervaar je weinig verschil tussen ruiter en paard. Vaak doet het zonder problemen wat jij, de ruiter wil. Tot het moment dat je paard oud of ziek wordt. Geef je het dan met de zweep ervan langs of pas je je aan de mogelijkheden en behoeften van je paard aan?

Het goede van het leven behouden

Diana: “In 2010 ben ik palliatief verpleegkundige geworden om patiënten én hun naasten naast de behandelend artsen en andere zorgverleners te ondersteunen in de laatste (samen)levensfase. De vraag hoe het leven verder geleefd kan worden mét de ziekte, staat daarbij centraal. Welke keuzes moeten of kunnen gemaakt worden om het goede van het leven zoveel mogelijk te behouden?”

Ieder op zijn eigen manier

In haar 190 bladzijden tellende boek beschrijft Diana een aantal gesprekken met zieken en hun naasten die ze mocht begeleiden. Zo krijg je een inkijkje op de vraag hoe anderen het doen. En zul je merken dat het net is als het bij weer: bij niemand schijnt alleen de zon of regent het alleen maar pijpenstelen. Daarbij lopen we min of meer allemaal tegen dezelfde blokkades aan. De herkenning daarvan moet bevrijdend werken; we blijken nooit de enige te zijn.

Juist nu!

Afscheid nemen kun je maar één keer doen. Dat geldt niet alleen voor de nabestaanden, ook de ruiter zal zijn paard en het leven los moeten laten. Het gros van de mensheid krijgt daar normaliter maanden de tijd voor. De grilligheid van het coronavirus kan je van het een op het andere moment voor het blok zetten. Aan de vraag van artsen - wel of niet behandelen - ligt wellicht nog een andere vraag ten grondslag: hoe wil je dat er van jou afscheid wordt genomen? Diana: “Hoe mooi zou het zijn als we juist nu die vraag met elkaar bespreken? Zodat we, mocht het moment daar zijn, weten wat de ander wil. De manier waarop we afscheid van elkaar nemen, is zo belangrijk. Het maakt dat de verwerking van het onherroepelijke beter te dragen is.”

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen


Paperback Er is leven voor de dood € 17,95

Te bestellen via de boekhandel, zorgboeken.nl of bol.com

EAN Code 9789492261533

Afbeelding

Advertentie

Categorieën