Dirk Beijeman stopt vol weemoed zijn snackbar

BODEGRAVEN - "Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet sta te trappelen om de deur dicht te doen. Ik had graag nog een tijd doorgegaan met het Trefpunt. Om het netjes te zeggen, ik vind het 'niet prettig' om te stoppen!" Dirk Beijeman, 68 jaar inmiddels, is duidelijk aangeslagen door zijn besluit met zijn snackbar Beijemans Trefpunt in de Prins Hendrikstraat te stoppen. Pas na een slok koffie kan hij met een diepe zucht verder.

“Mijn gezondheid en vooral de heupslijtage begint me nu te veel parten te spelen. Daarbij komt dat alle apparatuur in de winkel te gedateerd is om nog langer mee door te werken.” Bijzonder jammer vindt Dirk het ook dat hij door de coronacrisis geen afscheidsfeest kan geven. De datum om te stoppen stond ruim voor de crisis al vast: dinsdag 5 mei is de laatste dag. “Het leek me wel leuk om met Bevrijdingsdag mijn laatste snacks te bakken voor de liefhebbers of de laatste ijsjes uit te delen, maar een feestje zit er nu niet meer in. Uitermate jammer!”

Weemoed en dankbaarheid

Toch zit Dirk niet te lang bij deze tegenslag neer. Hij kijkt vooruit naar de rust die straks over hem zal komen, zonder zorgen over zijn snackbar die hij op 1 januari 1978 van zijn ouders overnam. Maar weemoed en dankbaarheid overheerst. Dirk is geboren op 19 juni 1951 op Kerkstraat 3, waar zijn ouders toen een ijssalon hadden. Samen met broer Cor, geboren in 1943, brengt Dirk daar zijn kinderjaren door.

In 1955 koopt vader Dirk het huidige pand, toen eigendom van kapper de Groot, aan de Prins Hendrikstraat voor 3000 gulden en begint daar een ijssalon annex visverkoop, later uitgebreid met snacks. In 1966 komt Dirk, na het behalen van zijn horecadiploma’s, helpen in de zaak, waarna hij die in 1978 overneemt van zijn ouders.

In 1980 geeft Dirk de zaak een grondige verbouwing. Al die jaren stonden de frituur en toonbank links als je binnenkomt, maar Dirk gooide de boel radicaal om: sinds die tijd staat de toonbank met apparatuur rechts.

Dirk werkt jarenlang met plezier in Beijemans Trefpunt. Vooral de sportwereld zoekt de snackbar vaak op, maar andersom zocht Dirk ook de sportwereld op met zijn ijskar. Jarenlang rijdt hij rond door de zomerse Bodegraafse straten. Hij koopt in de jaren ’80 nog een kar erbij, waardoor er zelfs twee ijskarren rondreden.

Dirk zit vol met verhalen over gebeurtenissen in de winkel, maar wat hem het meest is bijgebleven, is zijn hartaanval in 1996. Noodgedwongen moest hij zijn winkel overlaten aan het toenmalige personeel, Geertje Mouthaan en Riet Steijn. Hij is hen nog steeds dankbaar, maar het meest dankbaar is Dirk nog altijd dat toenmalig wethouder Koos Karssen persoonlijk kwam vertellen dat hij in 1997 gevrijwaard werd van vergunning voor zijn standplaatsen, wetende dat Dirk toen moeite had het hoofd boven water te houden met zijn snackbar.

Een ander mooi verhaal gebeurde op 5 mei 1955, toen Dirk met zijn ijskar voor de winkel klaar stond om te gaan venten, maar opgehouden werd door een stoet Canadese bevrijders. Dirk vond het zo leuk dat hij ijsjes uitdeelde. Er kwamen echter zoveel Canadezen langs dat hij binnen drie uur door zijn ijsvoorraad heen was. Uiteindelijk bleek hij zo’n driehonderd ijsjes weggegeven te hebben zonder een cent te verdienen.

Deur voorgoed op slot

Het pand aan de Prins Hendrikstraat is inmiddels gekocht door buurman Ko van Daalen. Welke plannen die heeft met de winkel is onduidelijk. Wel is bekend dat Dirk achter de winkel mag blijven wonen. Van 30 april tot en met 5 mei heeft Dirk Beijeman nog een ‘laatste-weekaanbieding’, daarna gaat de deur voorgoed op slot en zit tweeënveertig jaar winkel en twaalf jaar hulp erop.

Het zijn die laatste woorden die opeens veel emoties losmaken bij de welbespraakte Dirk. In tranen bedankt hij iedereen die hem al die jaren gesteund heeft, wetende dat het niet allemaal even gemakkelijk ging. Allereerst zijn broer Cor, die hem zeker de laatste jaren geholpen heeft waar hij kon. Vervolgens Ria de Bruin van de gemeente, de Zustertuin en de Najaarsmarktcommissie. Maar vooral de vaste medewerkers van de laatste 25 jaar, die hem altijd hebben bijgestaan, bovenal zijn ‘bijzondere ijscoman en hulp van de laatste 18 jaren’. Verder wil hij Jurgen en Mariska van de Zoete Inval, met wie hij een prima band heeft opgebouwd, veel succes wensen met hun ijssalon.

Tweede moeder

Tot slot mag nog één naam absoluut niet ontbreken in zijn verhaal,: Lijda Lage. Nog altijd vol emotie vertelt Dirk: “Lijda was er al toen ik nog een kleine jongen van vier jaar was. Voor negen gulden per week hielp ze toen in de snackbar, maar daarnaast was ze kinderoppas, hulp in de huishouding, vrouwtje van alles. Lijda was een uniek mens, die tot op hoge leeftijd is blijven helpen. Ze was zonder meer een tweede moeder voor me.”

Tekst en beeld: Ruud Kooistra