Afbeelding

Grote schoenen

Column Anders bekeken Evertshuis

Of het erg is dat wethouder Robèrt Smits van GroenLinks is afgetreden? Los van het persoonlijke drama: nee, het zal nauwelijks verschil maken.

Feit: sinds de fusie tussen Reeuwijk en Bodegraven in 2011 hebben drie vrouwen en zeven mannen kortere of langere tijd als wethouder gefunctioneerd. In dat tijdsbestek hebben CDA (2), VVD (2), BBR (3), GroenLinks (1), SGP (1) en CU (1) in verschillende coalities de macht verdeeld. Weet u wie wanneer kwam en ging?

Maar dat Smits sneuvelt - al heeft hij officieel zelf besloten te vertrekken - is best raar. Een coalitie zou moeten staan voor solidariteit, schouder aan schouder ten strijde. Smits kijkt naar zichzelf: “Besturen van opgaves onder diverse invloeden is voor mij, met name op de jeugdzorg, onvoldoende een succes geweest. De laatste financiële tegenvaller heeft mij doen beseffen dat ik niet degene ben op de juiste plek om dit dossier voldoende vlot te trekken. Onze gemeente verkeert in zwaar financieel weer. Financiële tegenvallers grijpen in op alle onderwerpen die de inwoners aangaan. Ik vind dat ik de verantwoordelijkheid moet nemen die mij ook gegeven was.” Dappere woorden, maar hoe kunnen andere wethouders dit over hun kant laten gaan?

Talloze gemeenten worstelen met financiële tekorten op jeugdzorg. Het systeem deugt blijkbaar niet. Dat de rekening niet klopt, is sowieso een collectief gedragen verantwoordelijkheid. Dat geldt ook voor de warboel bij het Evertshuis, waar Smits eveneens eerstverantwoordelijke was. Maar die ellende kun je hem toch niet alleen euvel duiden? De rest blijft oorverdovend stil, heeft alleen via een schriftelijke verklaring gemeld dat Smits een prettige collega was die zich met hart en ziel inzette voor de samenleving. Dat laatste zal niemand ontkennen: Robèrt Smits was de meest zichtbare wethouder. Zijn opvolger stapt wat dat betreft in grote schoenen.

Advertentie

Categorieën