Oppassen geblazen

Als iets tongen in beweging kan brengen, is het de afvalverwerking. Neem het tijdstip waarop we de zakken buiten mogen zetten of hangen. Op sociale media als Facebook wemelt het klachten over zakken plastic die dagen op straat staan, omdat mensen lak hebben aan de rest van de wereld. Ook het plaatsen van afval bij de containers (en niet erin) roept irritatie op. Het is stom, het is smerig, maar het gebeurt.

In beginsel is de afvalverwerking in onze gemeente keurig geregeld. Papier, groen en plastic worden regelmatig gescheiden opgehaald. We sjouwen zelf onze zakjes huisvuil naar de container. Grofvuil kun je afgeven bij het Afvalbrengstation in Bodegraven. Nederlanders produceren gemiddeld een kleine 500 kilo afval per persoon, ook in Bodegraven-Reeuwijk is dat dus een fikse berg. Scheiden van afval leidt (ook) bij ons tot huiselijke stress: wat mag waar bij? Chipszakken (met aluminium) horen bijvoorbeeld niet bij het plastic, koffiebekertjes (met een laagje aluminium) niet bij het papier. Het gaat vast weleens mis.

Kwalijker is het als expres afval in de verkeerde zak of container wordt gedeponeerd. Want hoe komen anders poepluiers tussen de oude kranten en restanten van de Afhaalchinees tussen het groen terecht?

De afvalverwerking is uitbesteed aan Cyclus. Zolang die doet wat moet, is er niks aan de hand. Dertien jaar geleden was dat anders: toen investeerde Cyclus eigenzinnig in een afvalverwerkingsbedrijf in Ghana. De toenmalige Goudse burgemeester Wim Cornelissen maakte vele malen een (snoep)reisje die kant op. Hij kocht er zelfs een vakantiewoning. In 2012 verkocht Cyclus de aandelen met een verlies van anderhalf miljoen euro, Cornelissen legde eind 2011 onder druk zijn functie neer. Dat dure leergeld is door de deelnemende gemeenten uit lokale belastingen betaald. Echt, met samenwerkingsverbanden en megalomane bestuurders is het oppassen geblazen, ook als het om afval gaat.