Een bericht van Fen uit het Hospice Bodegraven-Reeuwijk

BODEGRAVEN - In Hospice Bodegraven-Reeuwijk zijn drie bedden beschikbaar waar gasten met hun naasten op een waardige en respectvolle manier afscheid kunnen nemen van het leven. Fen Spruijt-de Boer is een van deze gasten. "En ik voel mij, hoe gek dat misschien ook klinkt, bevoorrecht hier een van de drie bedden te mogen bezetten."

Heeft u altijd in Bodegraven gewoond?
Fen: "Nee, ik kom oorspronkelijk uit Groningen. Fen is kort voor Fennechien en is een typisch Groningse naam. Vanuit daar ben ik via IJmuiden en Haarlem naar Bodegraven verhuisd. Hier woon ik nu al meer dan vijftig jaar. Ik woonde hier met mijn inmiddels overleden echtgenoot Niek Spruijt en had mijn kapperszaak aan de Vrije Nesse. In mijn kapsalon had ik de eer om de blonde Ciska Peters voor haar optredens te modelleren."

Hoe bent u terecht gekomen bij Hospice Bodegraven-Reeuwijk?
Fen: "Hospice Bodegraven-Reeuwijk was mij tot voor kort onbekend, maar dat is het nu niet meer. Vanaf 2013 ben ik lichamelijk gaan kwakkelen en na jaren van ziekenhuizen en mantelzorg ben ik terecht gekomen in het hospice. Het voelt als een hotel waar de vrijwilligers en de medewerkers van de thuiszorg er alles aan doen om het mij als gast en ook mijn familie en vrienden naar de zin te maken. Een luisterend oor, geduld en begrip worden gecombineerd met deskundigheid en kordaatheid. Ik moet bekennen dat ik van die gastvrijheid een beetje misbruik maak - niet al te vaak natuurlijk. Ik wil de medewerkers en vrijwilligers allemaal heel hartelijk bedanken voor de goede zorgen en hun geduld met mij."

Wie is u het meest kostbaar?
Fen: "Dat is mijn dochter Helen, ik ben dol op haar. Ze is getrouwd met Ronald en zij wonen, met hun katten, in Haarlem. Het is Helen die al sinds mijn kwakkelen begon over mij waakt, ondanks de afstand. Ze is aanwezig bij de gesprekken met de behandelend artsen, organiseert de mantelzorg, informeert familie en vrienden, coördineert mijn bezoekmomenten en doet ongetwijfeld nog veel meer zaken die zich voor mij achter de schermen afspelen. Dit alles doet ze naast haar werk en haar eigen huishouden. En ook nu, in mijn laatste fase, is Helen iedere dag hier bij mij. Helen, ik ga je zo ontzettend missen..."

Welke boodschap wilt u nog overbrengen?
Fen: "Het is niet de meest glansrijke periode van mijn leven. Treuren mag, maar alsjeblieft niet te lang. Ik heb een gevuld leven gehad en ik voel mij, zoals ik al eerder schreef, bevoorrecht dat ik met zo’n dochter, in dit hospice, met zo’n familie en zulke vrienden afscheid mag nemen."