Vast goed bedoeld

Op ons gemeentehuis is bedacht juist dit coronajaar ‘iets’ te doen voor de eenzamen. Ongetwijfeld is daar in een videocall uitgebreid over gebrainstormd, vertegenwoordigers van het Rode Kruis en welzijnsorganisatie SAM droegen hun steentje bij. Uiteindelijk is besloten dat burgemeester Christiaan van der Kamp een brief zou sturen naar iedereen die er mogelijk ‘alleen’ voor staat. Plus een boekje “vol met handige tips om het vele thuis zijn door te komen, uitdagende puzzels en heerlijke recepten om thuis van te genieten.” Per post verstuurd, omdat “helaas persoonlijk langs brengen door de strengere coronamaatregelen niet mogelijk is.” De burgemeester meldt aan de ontvangers te denken en met hen mee te leven. “Het is dan ook extra belangrijk dat we elkaar in deze moeilijke periode vooral blijven steunen, op elkaar letten en aan de bel trekken als het niet goed gaat. En ik vraag u, let goed op uzelf.”

Mooie woorden, dat valt niet te ontkennen. En die zinnen over dat boekje, veelbelovend toch? Nou, dat valt een beetje tegen: twee dubbelgevouwen A4’tjes. Daarin welgeteld twee puzzels, een adressenpagina(?), een recept voor appelkaneelcake, een advies om vooral ook thuis in beweging te blijven, een kleurplaat(!) en als kers op de taart: suggesties naar leuke websites. Zoals deze: “Of u nu op zoek bent naar bloopers van Heel Holland bakt of goede beweegoefeningen thuis, op YouTube vindt u altijd een video van waar u naar op zoek bent.” Nog zo’n Gouden Tip: “Heeft u trek in pasta? Op AH.nl/allerhande staan meer dan 18.000 recepten.”

Oké, vast goed bedoeld, vooral positief denken. Maar dan dit: de brief is gericht aan ‘de heer/mevrouw’. Dat in één geval de ontvanger al veertien jaar weduwnaar is en in een ander geval al twintig jaar weduwe is vast en zeker exemplarisch. Hoezo, persoonlijke aandacht?