Afbeelding

‘We lijken op onze ouders: we zoeken het avontuur op’

Human Interest Kijk op de wereld Human Interest

REEUWIJK / CANADA - In 2005 vertrok het gezin Van Buren uit Reeuwijk naar Vernon in British Columbia in Canada. Na ‘high school’ waaierden de kinderen uit. Dochter Ellen zit nu in Vancouver, maar haar zus Inge is terug in Nederland. Hoe hebben zij het buitenlandse avontuur ervaren?

De ouders van Inge, Ellen en hun broertje Mart droomden er al lang van om te emigreren. Canada leek een mooie plek, de verhalen vertelden van een walhalla van natuur en tolerantie. “Ze waren klaar met de files en drukte en wilden tussen de bergen wonen, waar je makkelijk kon gaan wandelen of skiën,” vertelt Inge. “Maar ik denk dat ze vooral een nieuw avontuur zochten.”

Voordat het hele gezin zou verkassen, zochten de ouders tijdens een rondreis door Canada een plek waar ze zich thuis voelden. Ellen vertelt dat het bijna niet doorging. “Canada is heel groot en heeft veel verschillende klimaten. Bovendien heeft elke provincie weer zijn eigen cultuur. Mijn ouders kwamen eerst in het oosten en dat beviel niet zo. Het was te plat en te benauwd - het leek misschien te veel op Nederland. In het westen konden ze ook niet gelijk iets vinden, tot ze de Okanagan Valley tegenkwamen in Brits-Columbia. Ze vonden een huis met een prachtig uitzicht over het meer. Als je van het vliegveld de vallei in reed… magnifiek!”

Canadees of Nederlander?
Het gezin verhuisde: twee ouders op zoek naar avontuur, Inge van 10, Mart van 8 en Ellen van 5 jaar oud. Ellen kan zich eigenlijk niets herinneren van haar eerste jaren in Nederland, maar Inge vond de verhuizing in het begin verschrikkelijk. “Ik kende geen Engels en miste mijn basisschoolvriendinnen en sportclub. Ik vond het ook vervelend dat alles zo ver weg was. Naar school was 20 minuten met de auto, naar de supermarkt ook. Je kon nooit ‘even snel’ bij een vriendinnetje gaan spelen.”

Het leeftijdsverschil tussen Inge en Ellen lijkt een blijvend effect te hebben. Waar Inge accentloos Nederlands spreekt, sluipen er bij Ellen soms wat anglicismen in. Inge woont nu in Nederland, Ellen voelt zich voorlopig meer thuis in Canada. Toch voelen ze zich allebei zowel Nederlander als Canadees. “We hebben een dubbel paspoort en dat is een ‘big deal’, zowel om praktische redenen als voor het gevoel.”

Uitgevlogen
Na hun middelbare school lieten de kinderen Van Buren Okanagan Valley ver achter zich. Inge trok naar Halifax, Nova Scotia, een provincie aan de oostkust van Canada. “Net als mijn ouders ging ik op zoek naar avontuur, maar dan in mijn eentje. In het begin vond ik die vrijheid geweldig, maar na twee jaar begon de afstand een steeds grotere rol te spelen. Nova Scotia is een prachtige, maar afgelegen provincie. Omdat naar mijn ouders gaan erg duur en ver was, zocht ik het vaak dichterbij bij de ouders van mijn toenmalige vriend. Daar had ik tenminste nog iets van een familiesfeer.”

Ellen trok ook naar het oosten, naar Ottawa om Frans te studeren. Haar ouders ‘verhuisden mee’ naar een plek niet ver daarvandaan. “Ons broertje Mart studeerde intussen in de buurt van Toronto, ook in het oosten van Canada, dus zo konden onze ouders dichter bij ons allemaal zijn.” Haar studie en de stad Ottawa brachten Ellen echter niet wat ze ervan had gehoopt. “Ik miste de natuur en de mensen van Brits-Columbia, mijn vrienden met wie ik op een hike kon gaan of kon gaan skiën." Ze vloog terug naar het westen, naar Vancouver.

Vluchtig en druk
Op de vraag wat Canadezen anders maakt dan Nederlanders, zijn er twee dingen die de zussen direct te binnen schieten. Het eerste is de oppervlakkige vriendelijkheid. Inge: “In de supermarkt of winkel vraagt iedereen: ‘How are you doing?’, maar ze willen niet echt een antwoord. Het is slechts een begroeting. Je hoort te antwoorden: ‘Good, you?’ en dan verder te gaan met je leven.” Die onbedoelde amicaliteit komt terug in andere interacties. “Mensen geven al snel een knuffel en noemen je hun ‘best friend’, maar dat betekent weinig. Echte diepgang in vriendschap kost meer tijd dan in Nederland.”

Het andere dat de meiden opvalt is de hoge druk om te presteren. “Op je 17e moet je eigenlijk al weten wat je de rest van je leven gaat doen,” vertelt Ellen. “Je moet snel afstuderen, een baan vinden en vervolgens hard werken, want als jij een pauze neemt, werkt de ander door. Dat is de ‘hustle’, het constante doorgaan.” Inge is blij dat ze in Nederland nu gewoon tot 5 à 6 uur kan werken zonder afkeurende blikken te krijgen. “Er lijkt hier meer waardering te zijn voor het belang van vrije tijd.”

Verspreid, maar toch samen
Het gezin is verspreid over Canada, terwijl Mart voor zijn studie ook nog uitwisselingen heeft gedaan naar San Francisco, Singapore en New York. Ondanks de afstand probeert iedereen de Kerst altijd voor elkaar te ‘blocken’. Maar waar ze elkaar zien, dat is altijd een verrassing. “Omdat we toch ver moeten reizen om samen te komen, kun je eigenlijk overal afspreken. Onze favoriete Kerst was in 2018 in Edinburgh, Schotland. We zaten met z’n allen in een Airbnb en hadden zoveel lol samen! Na de vakantie vlogen we allemaal weer terug naar ons eigen woonplaats.”

Heimwee?
Bij Inge kriebelde de laatste jaren het idee om terug te keren naar Nederland. Tijdens haar scriptie greep ze de kans en woonde een tijdje in Reeuwijk bij haar oma. Maar Reeuwijk was niet meer het thuis dat het vroeger was. “Het voelde niet goed. Ik kende niemand meer en was denk ik te stads geworden. De omgeving is prachtig, maar ik wilde meer reuring en meer diversiteit.” Ze ging terug naar Canada, twijfelde, en besloot uiteindelijk toch Nederland nog een kans te geven, maar dan in Amsterdam. “Dat vond ik vanaf de eerste dag geweldig. Tijdens zomerschool aan de Universiteit van Amsterdam leerde ik mijn huidige vriend, een Zwitser, kennen en al snel vonden we samen een studio.” Corona maakte van het samenwonen een stevige relatietest. “Maar we zijn er goed uitgekomen!” verzekert Inge lachend.

Met alle kinderen goed op hun plek, was het ook voor de ouders tijd om terug naar Nederland te gaan. Ze verlangden naar de korte afstanden en de Nederlandse cultuur. “Vooral onze moeder heeft moeite gehad een sociale kring op te bouwen,” legt Ellen uit. “Toen wij klein waren, was ze vooral bezig ons overal naartoe te brengen. Daarna vond ze het lastig over de eerste oppervlakkige vriendelijkheid heen te stappen.” Ze wonen nu tijdelijk in Reeuwijk bij oma.

Ellen is jaloers dat Inge en haar ouders nu zo dicht bij elkaar wonen en denkt er ook over om aan het eind van haar studie in Nederland te bivakkeren. Inge filosofeert ondertussen over een toekomstige verhuizing naar Duitsland of Zwitserland. De zussen lachen: “We lijken op onze ouders: we zoeken het avontuur op. We volgen ons gevoel en bedenken pas daarna hoe we ons leven nu weer gaan inrichten.”

Tekst: Key Tengeler

Het gezin Van Buren viert Kerst in Edinburgh. V.l.n.r. Mart, Ellen, Inge, moeder en vader.

Advertentie

Categorieën