Diamanten huwelijk burgemeesterspaar van de Tempel

TEMPEL - Aantekenen, dat was een feestje, maar trouwen in de kerk, dat was pas echt. Het is alweer 60 jaar geleden dat ze elkaar het ja-woord gaven. Daar ging een lange tijd verkering aan vooraf. Eigenlijk kennen ze elkaar al hun hele leven. Helaas kan er nu geen feest worden gegeven en mag niet meer dan één persoon per dag op visite. Juist dan is het extra leuk om terug te gaan in de tijd: de tijd dat er zondagmorgen na de kerk allemaal fietsen op het erf van de familie Van Veen aan de Middelburgseweg lagen...

Nel, een van de jongsten uit een gezin van maar liefst twaalf kinderen (zes jongens en zes meisjes), vertelt enthousiast over haar vader, die op jonge leeftijd weduwnaar werd: “Het was allemaal geen weelde. Mijn vader Hein van Veen had zo’n zes koeien. Dat aantal koeien gaf aan hoe een ‘rijke’ boer hij was.” Ondanks de armoe genoot Nels vader ervan als er jongeren meekwamen uit de kerk. “Dan was het altijd stikgezellig met de spelletjes die we met elkaar speelden.” Adriaan: “Twee van haar broers waren mijn kameraden. Zo kwam ik daar steeds over de vloer.”

Op 14-jarige leeftijd zat Nel al stiekem met Adriaan voetje te vrijen onder tafel. Ze was vijftien toen Adriaan aan haar vader vroeg of hij, toen 21 jaar, met haar ‘om mocht gaan’. Hij kreeg toestemming op voorwaarde dat hij voorzichtig zou zijn. Nel was tenslotte nog maar een ‘biggie’.

Werkelozentijd
Adriaan was de jongste van een gezin van vijf kinderen en woonde aan het doodlopende stukje van de Randenburgseweg. Ook daar was het geen vetpot. Zijn vader werkte in Boskoop. Adriaan kan zich de tijd nog herinneren dat zijn vader steun trok, waarvoor hij tewerk werd gesteld bij de aanleg van de A12. Maandagmorgen ging hij om vier uur op de fiets richting Utrecht om op zaterdagmiddag om vier uur weer thuis te zijn.

Werken vanaf je veertiende
Zoals het gros van de jeugd gingen ook Adriaan en Nel na de lagere school - dus op hun veertiende - aan het werk. Ze wilden wel doorleren, maar de financiën daarvoor waren er gewoonweg niet. Voor het thuiswonen betaalden ze kostgeld, zo hield je elkaar aan het eten. Nel vond als 14-jarige een baantje bij kruidenier Groenendijk aan de Middelburgseweg. Ze bleef er tot haar trouwen. Adriaan begon bij zijn buurman Theo Verkleij, een boer met vijf koeien. Hij behaalde daar zijn diploma voor melkcontroleur, een beroep waarbij hij de melk controleerde op onder andere het vetgehalte. De melkcontroleurs werden betaald vanuit de boeren. Toen dat niet meer rendabel was, ging Adriaan bij een Boskoopse kweker werken. Op 59-jarige leeftijd maakte hij gebruik van de VUT.

We lagen er wakker van
Nel was 23 en Adriaan 29 toen ze voor de wet trouwden op 27 januari. Dat was een klein feestje, maar de echte trouwdag was 7 februari, de datum dat ze in de HH Petrus en Paulus elkaar voor de kerk het ja-woord gaven. Zus Annie had Nels trouwjurk zelf genaaid. Het pak van Adriaan, inclusief hoge hoed, was gehuurd en moest de volgende dag weer worden teruggebracht. Het feest werd gevierd in Amicitia, waar Teed Laadje samen met zijn vrouw Annie de uitbaters waren.

Ze kochten voor 8000 gulden het huisje waar ze nu nog steeds wonen. Nel: “Het was een bedrag waar we wakker van lagen. Het huis was oud en elk jaar hebben we wat opgeknapt. Nu is het ons kribbetje en een heerlijk gezellig huisje.”

Zitten op de bank
Eenmaal getrouwd stopten vrouwen met werken wachtend tot ze zwanger raakten. Zo zat ook Nel als een brave bruid op de bank. Alleen wilde het met de zwangerschap niet vlotten. Zo ging ze weer terug naar de kruidenier. Met de geboorte van kinderen Wilco en later Mariëlle werd Nel alsnog huisvrouw. Ze hield zich bezig met het huishouden, de kinderen, kleding naaien (lapjes stof uit Bodegraven) en het inmaken van de groenten uit de eigen moestuin. Hun eigen varken werd geslacht door slagerij van Meurs, waarna de helft van het varken in de vrieskist belandde.

Burgemeester van de Tempel
De onderlinge saamhorigheid in de Tempel is groot en Adriaan en Nel zijn altijd betrokken geweest bij de gemeenschap. Zo kreeg Adriaan de eretitel ‘burgemeester van de Tempel’ tijdens het eerste echte Tempelfeest. Ooit reed er zelfs een kopie van hun huis mee in de carnavalsoptocht als ‘het gemeentehuis van de Tempel’ met Adriaan als burgemeester en natuurlijk de nodige wethouders - onder andere een van ‘drankorgelzaken’.

Felicitaties, maar helaas geen feest
Adriaan en Nel ontvingen brieven met felicitaties namens de koning, koningin en de commissaris van de koning van de provincie Zuid-Holland. Burgemeester Van der Kamp feliciteerde hen met bloemen namens de gemeente. Er werd een katholieke mis gehouden ter ere van hun 60-jarig huwelijk. Maar toch, geen écht feest in deze coronatijd. Dat vinden ze alle twee hartstikke jammer.

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen