Van oer-brons tot juwelen

REEUWIJK-BRUG - Het valt direct op: Lothar is geen standaard kunstenaar. De woning, zijn voorkomen en zijn uitstraling hebben niets van de doorgaans extravagante leefstijl van kunstenaars. En toch liegen zijn bronzen kunstwerken er niet om. Op de salontafel staan ‘De kersen’: drie in totaal, in harmonie met elkaar en het dieprode van de kersen is ontegenzeggelijk echt. Ze zijn zo perfect mooi dat je ze zou willen aaien. Maar dat doe je natuurlijk niet als je net binnenkomt.

De eerste vraag is of Lothar zijn hele leven kunstenaar geweest is, en dan komt gelijk het antwoord dat de discrepantie duidt tussen het standaard beeld van een kunstenaar en de persoon die Lothar is. Maar liefst 37 jaar heeft Lothar bij IBM gewerkt en niet in de minste posities. “Allemaal toeval,” zo begint hij zijn levensverhaal, maar halverwege kun je niet anders dan concluderen dat hier een enorm gedreven man zit.

Geen routine maar uitdaging
Lothar woonde de eerste twintig jaar van zijn leven in Paramaribo. Op de lagere school was Lothar niet een van de beste leerlingen. Of, zoals hij zelf aangeeft: hij zat in het rijtje van de domme kinderen, vanwege zijn dyslexie. Als 20-jarige stapte hij met 75 gulden in zijn zak op het vliegtuig richting Nederland, waar hij bij IBM Groningen ging werken. Daar bewees hij dat hij helemaal niet dom was. “Ik ben goed in het opzetten van nieuwe dingen. Als het eenmaal loopt, dan moet je mij daar weghalen. Als iets routine wordt, mis ik de uitdaging.”

Lothar begon met de installatie en het onderhoud van de enorme computers uit de beginjaren van het digitale tijdperk. Daarna kreeg hij de verantwoordelijkheid voor het ontwikkelen van serviceprovidersoftware op internationaal niveau. Hij doceerde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Lothar: “De studenten wisten dat hun schriftelijke vragen niet langer dan 25 woorden mochten zijn, daarna haakte ik af.”

Uit naam van IBM werkte Lothar voor bedrijven als KLM, Philips en diverse banken voor het opzetten van ‘network security’. Daarop volgde de beveiliging op alles wat met draadloze netwerken te maken had. In 2003 is Lothar het vele internationale reizen zat. Op 58-jarige leeftijd gaat hij met pensioen.

Lekker gieten
Een vrij pensioen leek hem wel wat, maar met zijn enorm gedreven natuur heeft hij het na drie maanden gezien. En dan komt het toeval om de hoek kijken. Lothar ging met een bevriende kunstenaar mee naar een gieterij omdat hij het proces van bronsgieten interessant vond. “Voor mij had het de parallel met mijn arbeidzame leven. De opdrachtgever betaalt veel geld voor consulting, maar heeft nog niets in handen tot jij terugkomt met het resultaat. Hij betaalt in het vertrouwen dat het resultaat goed zal zijn.”

Drie maanden werkte hij in de gieterij om de finesses te leren. Als de mal klaar is, giet de gieter het beeld en krijg je als het ware ‘oerbrons’ terug. Dan wordt er geschuurd en gepolijst tot het helemaal klaar is. “En ‘klaar’ is een rekbaar begrip,” vertelt Lothar. “Soms kijk ik langs het beeld om de oneffenheden te ontdekken.” Hij is een perfectionist pur sang. Als dat hele proces klaar is, wordt het brons op kleur gebrand. De beelden hebben een beperkte oplage en de eigenaar krijgt er een certificaat van echtheid bij.

Het eerste beeld dat Lothar maakte, was een boer op klompen. Dat beeld was van was en werd de mal voor een bronzen beeld. Het kwam in een galerie in Parijs te staan en werd verkocht. Het volgende kunstwerk werd een appel, die hij zo realistisch mogelijke kleuren gaf. “De kleuren patineren heb ik net zolang uitgeprobeerd tot ik de recepten van de kleuren van een echte appel had.”

Fruit de wereld over
In dienst van IBM kwam Lothar vanaf ’91 in Frankrijk terecht. De woning in Reeuwijk is zijn tweede huis, maar hij is hier veel. “Mijn atelier ligt namelijk in Tiel, dicht bij de gieterij.” In Tiel ligt ook de oorsprong van Lothars kersen. “Ik kocht altijd kersen bij een boer daar. Toen zijn vrouw overleed, vroeg hij mij haar lievelingskers in brons te maken voor op haar urn.” ‘Sweetheart’ werd de kers, die nu van kersenformaat tot twee meter doorsnee is uitvergroot.

Lothars fruitbronzen worden over de hele wereld verkocht: in New York, Australië, Cannes, Parijs, Londen, Singapore en Scandinavië. Waarom is het zo populair? “Mensen geven hun eigen betekenis aan de fruitsculpturen. Fruit heeft ook iets sensueels met al die rondingen.”

Stijlloos
Uiteraard is Lothar niet bij het fruit gebleven. Zijn drang naar het nieuwe heeft hem naar nieuwe vormen en stijlen gebracht. ‘Stijlloos’, zo noemt hij zijn kenmerk. En toch, je herkent de perfectie erin. Alles klopt. Lothar: “Mijn beelden moeten mensen blij maken. Ze zijn nooit somber. En ik ga voor hyperrealisme.”

Bij het Groene Hart Ziekenhuis staat tegenover het restaurant een beeld van bijna vier meter van Lothar, die geïnstalleerd werd bij de opening van de nieuwe vleugel. Het beeld is een vrouw die zich vol vertrouwen uit een geopende hand laat vallen. Lothar: “Ik heb er vele reacties op gekregen. Ieder geeft zijn eigen verhaal aan het beeld.”

Presentatie
Er zijn zoveel kunstenaars die mooie dingen maken, maar niet iedereen timmert zo hard aan de weg om het eigen werk aan de man te brengen. “Door mijn achtergrond weet ik dat de presentatie van je werk heel belangrijk is,” zet Lothar. “Je moet laten zien dat je het kan! En de overkoepelende organisatie van de galeries die mijn werken verkopen, prijzen ze aan als juwelen in plaats van sculpturen.” Toch is het uiteindelijk de eindeloze oefening die de kunst baart.

Meer info: www.artbylothar.com

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen