Ivonne tovert oliedrukhuisjes om tot kunstwerken

TenneT faciliteert als netbeheerder van Nederland de energiemarkt. Een sliert van oliedrukhuisjes door ons land zorgt ervoor dat de energie wordt verdeeld en de elektriciteit uiteindelijk bij de eindgebruikers komt. Die huisjes zijn doorgaans trieste betondozen, die hun werk naar behoren uitvoeren. Ze worden nogal eens met smaakloze graffiti beklad. Ivonne van den Nieuwendijk zag zo’n huisje in haar huidige woonplaats Rotterdam. Naast graffiti was het huisje het doelwit van honden die hun poot ertegen optrokken. Ivonne zocht contact met TenneT of ze de oliedrukhuisjes in hun omgeving mocht wegschilderen. En dat mocht.

door Marlien van Leeuwen

Ivonne fotografeerde die poot optrekkende honden en schilderde ze vervolgens op het oliedrukhuisje. Iedereen was enthousiast en het huisje werd door de buurt geadopteerd. Geen smaakloze graffiti meer over hun honden! Ook de oliedrukhuisjes van Het Kralingse Bos, die van Diergaarde Blijdorp, Prinsenland, Capelle, Krimpen, Gouda en nu ook het oliedrukhuisje aan de Reeuwijkse Buitenomweg hebben een make-over ondergaan.

Eindeloos
Ivonne is in Reeuwijk-Dorp geboren en de Bodegraver Bert Krauwinkel was haar tekenleraar op de HAVO. “Hij heeft mij zoveel geleerd en zo enthousiast gemaakt. Dankzij hem is het tekentalent in mij aangewakkerd.” De Willem de Kooning, de kunstacademie van Rotterdam heeft Ivonne afgerond. Eindeloze oefening in tekenen en schilderen maakt dat zij na al die jaren in rap tempo kan schilderen. Het beeld in haar hoofd wordt door haar kwasten uitgewerkt.

Realisme
Ivonne voelt zich geen autonoom kunstenaar. Ze vindt het vooral leuk om te verbinden. “Iets wat niks is, daar probeer ik iets van te maken. Na de voorstrijk gebruik ik muurverf als ondergrond, in dit geval blauw voor de lucht, groen voor de weilanden en donkergrijs voor de sloot. Met grote rollers breng ik het aan. Alle kleuren meng ik zelf met decoratie-acrylverf op waterbasis en met een hoge pigmentwaarde. Daarna werk ik van boven naar beneden, dus eerst de wolkenpartijen in de lucht, dan het gras met de wilgen en vervolgens de sloot. En dan van achter naar voren. Achter is het wat waziger dan de objecten op de voorgrond. Daar heeft de fuut hier alle details en is die op ware grote geschilderd. De koeien op de achtergrond zijn net zo groot als de fuut en hebben veel minder details. Zo ontstaat er diepte, een realistisch beeld.”

Meditatief
“Voor mij werkt schilderen meditatief,” legt Ivonne uit. “Het is een proces dat ontstaat onder mijn handen. Ik loop als het ware in mijn landschap van koetjes van Anton de Wit, de katholieke kerk van het dorp en zie de sloot. De over het net geschoten ballen van de tennis mogen niet ontbreken. Ideeën borrelen als vanzelf op. Hier plaats ik een landelijk houten hek, als je er tussendoor kijkt zie je het water van de sloot en zo valt die lelijke vangrail weg tegen de achtergrond.”

Via via en altijd divers
In 2008 is Ivonne voor haarzelf begonnen. Sindsdien heeft zij nog nooit één dag zonder werk gezeten. De opdrachten komen altijd via via en zijn heel divers: Center Parcs, bedrijfskantines en binnenkort gaat zij de bibliotheek van een basisschool omtoveren. De Reeuwijker Maarten Vergeer zaagt hier bomen voor die aan de zijkanten van de boekenkasten komen. Op de muren komt een sprookjesbos. “Kinderen moeten het leuk vinden om er te komen lezen!”

Kopje koffie?
Ivonne krijgt veel bezoek tijdens het schilderen. “Het is een proces waarbij laagje voor laagje wat ontstaat. Dat intrigeert kennelijk. Mensen komen kijken, maken een praatje en vervolgens hoor ik hele levensverhalen. En net als hier bij de tennis (Sluipers) is iedereen zo gastvrij. Ik krijg altijd koffie!” Het is dankbaar werk. “Als iets wat grauw en grijs is, kleur krijgt, maakt dat mensen blij. De herkenning van dat wat ik geschilderd heb, verbindt op de een of andere manier. En daar word ik zo gelukkig van!”