(Ver)houdingen

Het zijn roerige politieke tijden in Nederland. Met de formatie wil het maar niet vlotten en verhoudingen worden op scherp gesteld. Het resultaat: geen voortgang in het proces en toenemende irritatie bij de betrokkenen, maar ook bij burgers, bedrijven, etc.

Verhoudingen zijn vaak het gevolg van houdingen. Daarbij blijkt er moeite te zijn om eenmaal ingenomen standpunten ter discussie te stellen en te veranderen. Daar kunnen ideologische redenen voor zijn, maar eens te meer is het een machtspelletje waar de burger niets mee op heeft en zeker niets wijzer van wordt.

De afgelopen week werden we geconfronteerd met uitspraken van de landsadvocaat. Pak de boer zijn vergunning af wanneer deze te veel stikstof uitstoot in de buurt van natuurgebieden en hopla, het stikstofprobleem is opgelost. “Een snel en doelmatig middel,” zei hij. Wat mij betreft een typisch voorbeeld van de arrogantie van de macht. Voorspelbaar gevolg: een (verdere) verharding in de relatie tussen de agrarische sector en de regering. Als je met elkaar constateert dat er een probleem is, zul je voor een goede oplossing eerst moeten investeren in een goede verhouding. En dan helpt het niet wanneer dat aan de voorkant al wordt getorpedeerd met een uitspraak als deze. De bereidheid van de agrariërs om een bijdrage te leveren aan de oplossing is onverminderd aanwezig, maar leg dan de rekening niet eenzijdig bij hen neer.

Bij het begin van deze raadsperiode werd ons als nieuwe raad door een scheidend raadslid een waardevolle tip gegeven: luister vooral goed naar elkaar. Waarmee hij ook wilde zeggen dat luisteren een vaardigheid, een werkwoord en een houding is.

Laten we dat het komend half jaar in gedachte houden in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen op 16 maart 2022. Ook in onze gemeente zijn er genoeg onderwerpen die het goede gesprek waard zijn.