Noodweer

Morgenavond word ik beëdigd als commissielid namens de PvdA. Ik kijk ernaar uit. Niet zozeer naar de beëdiging. Dat hoort erbij. Wel kijk ik uit naar het commissiewerk. Het is heel eervol om als volksvertegenwoordiger actief te zijn. Met overtuiging ben ik al meer dan 30 jaar lid en actief binnen de PvdA. U weet wel, de club die in Den Haag door angstig rechts als onderdeel van de ’linkse wolk’ wordt gezien. Ik woon sinds twee jaar in Nieuwerbrug. Op de plekken waar ik hiervoor heb gewoond, ben ik vanaf 1990 in enigerlei vorm actief geweest binnen het raadswerk. Overal tref je mensen met grote betrokkenheid bij hun gemeente. Wat raads- en commissieleden bindt, is de tomeloze inzet voor de samenleving. Vaak over de partijen heen. Elk op hun eigen wijze. Ik verwacht in Bodegraven-Reeuwijk niets anders aan te treffen, natuurlijk met politieke verschillen. Gelukkig maar.

En toch zal het anders zijn. Nog niet eerder heb ik meegemaakt dat een gemeente zich zo in de nesten heeft gewerkt als Bodegraven-Reeuwijk. Met op dit moment meer dan 140 miljoen euro schuld is door achtereenvolgende christelijk-rechts getinte colleges niet alleen de pot verteerd, maar is er een enorme hypotheek gelegd op de komende generatie. Er is jarenlang op te grote voet geleefd. Het is noodweer in Bodegraven-Reeuwijk. Dat heeft  veel gevolgen. De ruimte voor elke partij om te werken aan haar politieke idealen wordt begrensd door de afwezige financiële bewegingsruimte. En als we die onszelf niet opleggen, zal de provincie dat doen. Gelukkig is er altijd ruimte voor inhoudelijke keuzes. U mag in maart volgend jaar daar uw stem voor uitbrengen. Een keuze voor een linkse wolk of rechts noodweer.