Verbazing, voer voor inspiratie

Verbazing is de belangrijkste brandstof bij het schrijven van deze lokaal geïnspireerde column, waarvan er inmiddels rond de 600 zijn verschenen. Mijn eerste echte zelf geschreven stukje verscheen zowat 50 jaar geleden in De Reeuwijker, voorganger van deze krant. Mijn journalistieke loopbaan voerde me daarna eerst door de regio, later door Nederland en vervolgens over de wereld, met ontmoetingen en gesprekken met talloze boeiende en minder boeiende mensen. Maar die lokale journalistiek bleef geinig. Toeval hielp mee: mijn geboortedorp Reeuwijk fuseerde met mijn woonplaats Bodegraven, uitgever Elly de Knikker geeft de krant uit waarin deze column past. 

Verbazing is nooit ver weg. O, Bodegraven-Reeuwijk is een geweldige gemeente om te wonen. Wie objectief om zich heen kijkt, ziet dat er leuke dingen gebeuren. Maar: waarom zijn binnen de gemeente nog zoveel rottende plekken die maar niet ingevuld worden? Hoe kan een wethouder met droge ogen zeggen geen woonruimte in de eigen gemeente te kunnen vinden en te moeten uitwijken naar Gouda? Waarom duurde het jaren voordat het besef doordrong dat ook een ambtelijke organisatie sturing nodig heeft? Hoe kan pakweg 12(!) jaar worden gedelibereerd over de herinrichting van een weg? Waarom ontbreekt een bestuurlijke visie waar in de toekomst nieuwe huizen te bouwen of bedrijven te vestigen? Ook raar: jarenlang zeggen dat jongerenhuisvesting een probleem is, maar feitelijk niets veranderen. Hoezo ‘verbrandt’ onze gemeenteraad geld door een extern bureau tegen (forse) betaling een gefundeerd oordeel te laten vellen over een vergunningsaanvraag door twee concurrerende partijen, maar vervolgens de conclusie te negeren? En dat gebeurt dan in de week dat bekend wordt dat BDO Accountants & Adviseurs een 4(!) uitdeelt voor het financieel beleid van Bodegraven-Reeuwijk. 

Zolang de feiten zo gemakkelijk verbazing oproepen, is er voeding voor deze column. Dus ik blijf me nog wel een tijdje verbazen, aan inspiratie geen gebrek.