‘Die moet ik hebben’

Echtpaar Zwaan-Scholten vierde op 8 maart hun diamanten huwelijksfeest samen met de kinderen, hun partners en (achter)kleinkinderen. Het echtpaar straalt nog altijd liefde voor elkaar uit. ‘Echte liefde’ en ‘elkaar vrijlaten’ is zestig jaar hun devies geweest.

Jannie Scholten (82) uit Alphen aan den Rijn en de Bodegraafse Chris Zwaan (82) ontmoetten elkaar in de Hooftstraat in Alphen aan den Rijn. Chris, in dienst bij Domburg vlees, bracht vlees naar de slager aldaar en Jannie wandelde er met haar moeder. Ze waren op dat moment allebei 17 jaar oud. Nadat ze elkaar een aantal keer tegen het lijf waren gelopen, dacht Chris: die moet ik hebben. Hij trok de stoute schoenen aan. en nodigde Jannie uit voor een middagje uit. Ze zei gelukkig ‘ja’!

Daar komt het olifantje aan
Beiden kenden elkaar slechts van gezicht van de atletiekvereniging in Alphen. Jannie gniffelt: “We waren beiden hardlopers. Ik liep 60 of 80 meter en Chris een paar kilometer. Als mijn vriendin en ik dan aan het uithijgen waren, zagen we Chris aan komen sjokken. Dan zeiden we tegen elkaar: ‘Kijk, daar komt het olifantje aan.’ Ik had natuurlijk nooit kunnen bevroeden dat ik een paar weken later verkering met hem kreeg!”

Grote handen
De vader van Jannie was in eerste instantie niet echt gecharmeerd van Chris. Jannie: “Ik was een nakomertje. Mijn moeder was 43 jaar toen ik geboren werd, ik werd dus redelijk beschermd opgevoed.” De moeder van Jannie keek pijnlijk naar haar hand, nadat zij voor het eerst haar latere schoonzoon de hand schudde. Ze zei later tegen Jannie: “Wat heeft hij een grote handen.”

Chris en Jannie kunnen er nu hartelijk om lachen. Jannie: “Mijn vader had wat moeite met mijn keuze voor Chris. Hij was een vrolijke, humorvolle man, maar als Chris er was, was hij heel stil. Gelukkig draaide hij al snel als een blad aan de boom en werden het de grootste vrienden.”

Bodegraven
Chris werkte bij Domburg Vlees en kon via zijn werkgever een huis huren in de Karel Doormanstraat. Chris: “Helaas moesten we toen ik van werkgever wisselde, dit huis verlaten.” Via de gemeente kregen ze een huis in de Irenestraat toegewezen. In dit huis wonen ze nog steeds met veel plezier. Chris: “Ook al hebben we de buurt achteruit zien gaan, ik ga hier nooit meer weg!”

Chris heeft zijn hele leven in het transport gezeten. Hij heeft er veel plezier gehad. “Ik werd goed verwend in die tijd. Ik leverde vlees, kaas en andere etenswaren af bij onder andere kloosters en ziekenhuizen. Daar hadden ze altijd wel iets lekkers over voor mij.”

Jannie is al bijna 25 jaar vrijwilligster bij de Vijverhof en heeft, toen ze jonger was, nog even getwijfeld of ze misschien een opleiding tot verzorgende zou volgen. “Mijn gezin slokte echter te veel tijd op.” Achteraf heeft Jannie daar nog wel eens spijt van gehad. Nog altijd is zij actief achter de bar in de Vijverhof. Daarnaast wandelt ze graag.

Heel druk
Chris is al ongeveer 25 jaar met pensioen, maar nog altijd heel druk. Hij maakt onder andere vogelhuisjes, die hij aan de gemeente schenkt. “Overal in Bodegraven hangen en staan mijn vogelhuisjes,” vertelt hij vol trots. Hij zwemt vijf keer per week, is amateur-archeoloog, verleent hand- en spandiensten bij het opknappen van de huizen van zijn kinderen en kleinkinderen en heeft veel werk verricht voor het Groene HartHuys in Bodegraven.

Bovenal geniet het echtpaar in goede gezondheid van de vier kinderen met aanhang, dertien kleinkinderen en inmiddels ook al zes achterkleinkinderen. Wie weet volgen er nog meer!