Ogen en oren
Algemeen Politici aan het woordOgen en oren
Sinds een paar maanden ben ik gemeenteraadslid voor de ChristenUnie. Nee, dat zeg ik niet goed, ik ben raadslid voor alle inwoners van de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. Ik mag volksvertegenwoordiger zijn, mensen vertegenwoordigen, hoe mooi is dat!
Ik kom dus net kijken in de wondere wereld van het binnenlands bestuur en – eerlijk gezegd – ik kijk mijn ogen uit. Het is een wereld op zich, waar je ook als betrokken burger weinig of geen zicht op hebt. Het eerste dat mij opvalt is dat alles geregeld is, echt alles moet verlopen volgens vaste regels, procedures, voorschriften, protocollen, patronen en - natuurlijk - wetgeving. Houd je je daaraan, dan zit je goed en is je verantwoordelijkheid netjes afgedekt. Niemand maakt je dan meer iets. Er wordt dus ook niet maar wat aan gerommeld, regelgeving moet dat voorkomen. Gelukkig…
Ons binnenlands bestuur zit dus goed in elkaar, sterker nog, zit geharnast in elkaar. Dat laatste woord laat ook meteen de keerzijde zien. Een harnas is onpersoonlijk en weinig flexibel. Je kan er misschien in werken, maar je wilt er toch echt niet in leven. Prettig samenleven en werken wordt moeizaam.
Als alles gereguleerd en geformaliseerd is, verdwijnt en verkwijnt de creativiteit, de ondernemingslust, de diversiteit, de uitzondering en het menselijke gezicht. Een burger voelt zich al gauw niet gezien en begrepen, komt soms pijnlijk klem te zitten en vindt nergens gehoor. En wat het nog schrijnender maakt: niemand kan er iets aan doen!
Dan is het niet zo gek dat de werelden van burger en bestuur van elkaar vervreemden. En daar wordt weer niemand blij van. Uitdagingen genoeg om in de raad de ogen en oren van de samenleving te zijn!
