‘Die drab moet weg’

REEUWIJK - Ieder jaar als het kwik de twintig gradengrens passeert zitten Reeuwijker Piet van der Wolf en zijn buurtgenoten met blauwalg opgescheept. De groene drijflaag in de plas de Sloene en de wetering langs de Oudeweg zorgt voor stank, drab op de bodem, een gore aanblik en zwembeperkingen. “Er moet een structurele oplossing komen.’’

“Kom, we gaan eerst even hier kijken,’’ gebaart Piet van der Wolf in de richting van zijn achtertuin. Die biedt een weidse blik over de Sloene, de kleinste plas van het Reeuwijkse Plassengebied, als een taartpunt ingeklemd tussen de grote broers Ravensberg en Broekvelden/Vettenbroek (de Surfplas). Tegen de oeverbeschoeiing klotst een groene drijflaag, maar volgens de Reeuwijker manifesteert het probleem zich ook onder het wateroppervlak. “Het waterschap (Rijnland, red.) is hiervan op de hoogte, maar er gebeurt niets. Op de bodem ligt een laag drab. Het waterschap komt wel om de zoveel weken de helderheid van het water meten, maar daar hebben we niks aan. Die drab moet weg,’’ klinkt het gedecideerd.

Volgens de 74-jarige is het een jaarlijks repeterend proces. De ellende begint meestal nadat de zomer de lente opzij heeft geduwd en de temperatuur stijgt tot twintig graden of hoger. Overigens, anders dan de naam doet vermoeden is de blauwalg geen alg maar een bacterie. Eentje die houdt van licht, koolstofdioxide en voedingsstoffen in het water. En dus ook van hogere temperaturen. Gevolg: Piet en zijn buurtgenoten zitten jaarlijks een paar maanden met een algensmurrie opgescheept. “In juni zie je het water veranderen.’’

Stank

Om dat te illustreren laat Piet de foto’s op zijn telefoon zien en swipet langs het bewijsmateriaal. “Het stinkt, je kunt er niet in zwemmen, het is ongezond en het ziet er ontzettend smerig uit. Het stinkt soms zo erg dat je de ramen en deuren niet open kunt zetten.’’ Om te benadrukken dat hij geen onzin uitslaat, beent hij naar de wetering aan de voorkant van zijn huis. De watergang, die schouder aan schouder optrekt met de Oudeweg, kleurt groen. “Er is hier achterstallig onderhoud. Ze moeten in het midden van de wetering de waterplanten weghalen, want die houden de afvoer van de blauwalg tegen,’’ meent Piet. Hij is blij dat aan het begin van de Steupel de stuw nu openstaat, waardoor er sprake is van enige doorstroming. Want een goede watercirculatie helpt mee het probleem te verminderen. “Er moet een structurele oplossing komen, bijvoorbeeld met een duiker naar de plas Ravensberg,’’ doet Piet als mogelijke aanbeveling.

Voorlopig past Piet ervoor om te zwemmen in de plas Sloene. Dat gaat hem aan het hart, maar het risico wil hij niet nemen. Contact met blauwalg kan leiden tot oog- en huidirritaties. Maar ook klachten als koorts, hoofdpijn, gezwollen lippen en maag- en darmklachten.

Piet herinnert zich dat Rijnland een jaar of wat geleden een ijzerchloride project heeft opgetuigd om de waterkwaliteit te verbeteren. “IJzer bindt met fosfaten, maar het zakt wel naar de bodem en daar krijg je die drab van. Maar over dat project horen we niks meer van het waterschap.’’

Geen blijvend effect

Dat laatste bestrijdt een woordvoerder van Rijnland. “Het project is een tijdje geleden gestopt. Het was een geslaagde pilot omdat die effect had. We hebben gemeten dat de ijzerchloride werd gedoseerd, maar omdat het geen blijvend effect had zijn we ermee gestopt.’’ De spreekbuis wijst er nog op dat de bewoners in oktober 2020 zijn geïnformeerd over het weghalen van twee stuwen om meer doorstroming te krijgen in de plas en dat de wetering vorig jaar een extra schoonmaakbeurt heeft gekregen. Verder geeft het waterschap toe dat het momenteel niet kan ‘spoelen’ zoals het zou willen. Dat heeft te maken de toevoer van water uit het Amsterdam-Rijnkanaal naar het westen. Door de langdurige droogte is dat nodig om verzilting van de bodem tegen te gaan.

door Ad van den Herik