Anders Bekeken: Nadenken-best lastig

Zondagmiddag in het Evertshuis. De zaal stroomt vol voor het kerstconcert van Voices4Christmas. Een zekerheidje: in de pauze en na afloop stroomt de zaal leeg, gevolgd door een run op een versnapering. Als een exploitant omzet wil scoren bereidt hij zich daar op voor: genoeg personeel, een apart uitgiftepunt voor koffie en thee. Logisch toch? Nee hoor, niet in het door subsidies overeind gehouden Evertshuis. Vandaag klaren twee overigens ontzettend aardige jonge dames de klus. Het onvermijdelijke gevolg: tientallen mensen staan voor de sowieso schier onbereikbare bar te dringen. De meiden werken in de pauze keihard, dat mag gezegd, maar ja, kopjes koffie en thee inschenken, flesjes openen, glazen aanreiken, afrekenen, het vergt tijd. En dat levert ergernis op. Intussen worden de toiletten druk bezocht. Helaas, de heren kunnen hun handen niet drogen na het plassen. Want een handdoekautomaat is leeg, bij de ander bundelt een drijfnatte lap als symbool van treurigheid. Na afloop van het overigens geslaagde concert pakken veel mensen meteen hun jas, weg uit deze weinig gastvrije omgeving. Want die inrichting, die zielloze combinatie met Bibliotheek en Klant Contact Centrum, de weggestopte bar…..En heet het nou Bij Everts of gewoon het Evertshuis?

Elke vergelijking gaat deels mank, maar kijk eens naar zalencentrum De Brug in Reeuwijk-Brug of naar het Wierickehuis in Nieuwerbrug. Daar zwaaien commerciële exploitanten de scepter. Daar hoeven geen tonnen achteraan. Daar wordt service met een hoofdletter geschreven. Vooropgesteld: het Evertshuis heeft als ontmoetingsplaats een belangrijke functie. De kleinere zalen/kamers worden volop gebruikt. In de programmering nemen lokale verenigingen, koren, organisaties een toonaangevende rol in. Die trekken sowieso vaker volle zalen dan onbekende cabaretiers. Wat niet betekent dat je dat zou moet laten, cultuur mag gerust wat kosten. Maar wat je ook doet, gastvrijheid begint bij logisch nadenken. Best lastig, blijkt.