Zelfstandig, hoe lang nog?

Het water staat Bodegraven-Reeuwijk financieel gezien tot aan de lippen. Ja, dat is een open deur. De tekorten op het sociaal domein - de gemeente geeft meer uit dan het rijk vergoed - lopen op. Tien jaar geleden zijn Reeuwijk en Bodegraven gefuseerd. Beide gemeenten kampten toen al met tekorten. Beter is het bepaald niet geworden; de schuldenlast ligt inmiddels rond de 140 miljoen euro. Daarmee staat onze netto schuldquote (zeg maar schuld per inwoner) in de landelijke top tien. Qua lokale belastingdruk behoort Bodegraven-Reeuwijk tot de pakweg tien à vijftien duurste gemeenten van ons land. Weinig benijdenswaardige posities toch? De gemeente bezit nog wat bouwgrond en verkoop zou in beginsel moeten zorgen voor verlaging van de schuldenlast. Maar dat geld is vooral nodig om de boel draaiende te houden.

De provincie Zuid-Holland is bezorgd over de financiële positie van Bodegraven-Reeuwijk. ‘We’ staan nog niet onder curatele, maar wat scheelt het? Als we niet op eigen gelegenheid de broek omhoog (kunnen) houden, komt een moment dat de provincie keihard ingrijpt. Dan bepaalt het Provinciehuis in Den Haag waar Bodegraven-Reeuwijk geld aan mag uitgeven. Verhoging van lokale belastingen als de OZB ligt in het verschiet, voor leuke dingen is dan zeker geen geld meer. Da’s niks om vrolijk van te worden.

Het roept de vraag op hoe lang Bodegraven-Reeuwijk nog zelfstandig kan en zal blijven. Landelijk gaat de herindeling gewoon door, per jaar fuseren tientallen gemeenten. Het heet dat een inwonertal van 100.000 wel voor voldoende draagvlak zorgt. Of het veel verschil uitmaakt? Nu al heeft ook onze gemeente veel taken uitbesteed aan intergemeentelijke organen, zoals regio Midden-Holland. De ODMH beoordeelt en controleert vergunningsaanvragen, Belastingsamenwerking Gouwe-Rijnland int gemeentelijke belastingen, Cyclus haalt regionaal het huisvuil op. In dat soort organen hebben wij niet veel in de melk te brokkelen. Kortom: hoe zelfstandig zijn we eigenlijk nog?