Afbeelding

Brand in de straat

Column Anders bekeken

Zitten we gezellig in een restaurant op een Spaans eiland aan het diner, piept ineens de mobiele telefoon. Via de buurtapp drong op pakweg 3500 km van huis door dat er brand was uitgebroken in de straat. Dan moet je wel van ijzer zijn om niet te schrikken.

Al ras werd duidelijk dat het de woning van onze overburen betrof. Misschien ben je even blij dat het niet je eigen woning is, maar dan bedenk je: in dat huis wonen twee ouders en zes kinderen, de jongste is op Tweede Kerstdag geboren. Enfin, dankzij de moderne communicatietechnieken hoor je al snel dat het gezin veilig is. De brandweer is bliksemsnel ter plaatse. Geluk of toeval: een meneer die zijn hond uitliet ontwaarde de rook die uit de smeulende garage vrijkwam en waarschuwde het reeds slapende gezin door hard op ramen en deuren te kloppen. 

Nadenken of speculeren over wat zou zijn gebeurd als die passant niet zo alert had gereageerd, is zinloos. Intussen komen via social media de eerste foto’s van de brand binnen. Daarop zie je ook het eigen huis staan, de straat (voor het oog) vol met brandweerauto’s en uitgerolde slangen. Buren melden per app dat de brandweer de dichtstbijzijnde brandkraan niet kon vinden, blijkbaar niet de juiste documentatie bij de hand. Puntje van aandacht dus. Enfin, de brandweer krijgt de zaak onder controle en voorkomt een uitslaande brand. 

De leden van het getroffen gezin vinden die nacht een slaapplek bij diverse buren, een hartverwarmende uiting van solidariteit. Bij thuiskomst een week later ruik je nog steeds rook, de verbrande balken van de garage vertellen het verhaal. Het getroffen gezin woont voorlopig elders, de zaak moet worden hersteld. Wat blijft: het besef hoe nietig we met elkaar zijn als dingen verkeerd gaan. En wat is de wereld klein geworden.

Advertentie

Categorieën