‘Door ons aan te passen, voelden wij ons snel thuis’

REEUWIJK - De heer en mevrouw Van Noppen hebben al veel meegemaakt, voordat zij in de Ravenhorst in Reeuwijk zijn komen wonen. Ze hebben de Tweede Wereldoorlog doorstaan en een van hen heeft een broer verloren in de treinramp bij Harmelen. Ook de huidige coronacrisis maakt het leven voor hen niet makkelijker, maar al hun levenservaring maakt het stel wel een geweldige raadgever. “Als je je aanpast aan je omgeving en de omstandigheden, heb je het overal naar je zin,” vertelt mevrouw Van Noppen.

Deze lijfspreuk loopt als een rode draad door hun leven. De heer Van Noppen was hoofdconstructeur werktuigbouwkunde bij Shell. Dat bracht het stel op verschillende plekken. “Wij verhuisden regelmatig voor twee jaar naar een andere locatie. Zo hebben we in Noorwegen en Zweden gewoond,” vertelt mevrouw Van Noppen. “We plaatsten de kinderen altijd op lokale scholen. Wij konden ons dan snel aanpassen en de kinderen leerden snel.”

Ze herinnert zich nog een grappig verhaal. Een van de kinderen was altijd goed in het bedenken van spelletjes en kreeg iedereen daarin mee, maar dat ging op een nieuwe plek niet zo makkelijk. “Hij kwam boos thuis en zei dat niemand luisterde. Dat kwam natuurlijk door de taal,” lacht mevrouw Van Noppen. “Dat heeft niet lang geduurd, want hij pakte de taal heel snel op en maakte al gauw vriendjes op school.” Noren staan bekend om hun stugge houding. Ze accepteren niet zomaar iedereen. “Daarom is het belangrijk dat je zo gauw mogelijk meedoet. Dan raak je hen in hun hart en accepteren ze je,” aldus de heer Van Noppen. Zijn vrouw vult hem aan: “Dit betekent niet dat je alles moet slikken, maar ik merkte wel dat we ons snel thuis voelden door ons aan te passen en mee te doen, waar we ook woonden.”

De heer Van Noppen heeft ook nog in Engeland gewerkt. “Maar toen zijn mijn vrouw en kinderen in Nederland gebleven. Zij zaten al op school en we wilden hen daar niet uit wegtrekken door weer te verhuizen.” Het stel genoot van het leven in een ander land, maar vond het altijd fijn om te weten dat er ook weer een einddatum aan hun avontuur zat. Mevrouw Van Noppen: “Er is geen beter land dan ons eigen Nederland.”

Niemand vertrouwen
Deze opmerking komt niet uit het niets. Beiden hebben altijd met plezier op verschillende plekken in Nederland gewoond. Mevrouw Van Noppen is opgegroeid in Woerden. “Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat ik op de basisschool. De Duitsers zaten in onze school, dus wij kregen toen les in het Kaaspakhuis. Soms hield mijn moeder ons thuis, omdat ze het sommige dagen te gevaarlijk vond. Ze hield ons dan liever bij elkaar, thuis.” Mevrouw Van Noppen slikt even. Je ziet de pijn van de herinneringen in haar blik. “Dat was geen leuke tijd.”

De heer Van Noppen beaamt dit. Hij is opgegroeid in Ridderkerk. Naast zijn familie woonde een NSB’er. “Je kon niemand vertrouwen,” vertelt hij. “Iedereen kon je verraden. Je kunt je niet voorstellen hoe erg dat is. Het is ook een gevoel dat je je hele leven meeneemt. Niet het volledige wantrouwen, maar je blijft wel alert.” Mevrouw Van Noppen vult hem aan: “Je neemt in je leven een soort voorzichtigheid met je mee.”

Na de oorlog kwam mevrouw Van Noppen al weleens in Reeuwijk. “Ik vond het uitzicht over de plassen toen al prachtig. Het was nog maar een klein dorp. Er is daarna zoveel bij gebouwd.” Haar tante, mevrouw Schlingmann, en oom, de heer Van Bodegraven, hadden een soort winkel van sinkel aan de Notaris d’Aumerielaan. “Zij verkochten allerlei potten, pannen en huishoudelijke artikelen. Vroeger had je zulke winkels.” Daar bleef mevrouw Van Noppen vroeger ook wel eens logeren. Daarnaast kwam ze ook wel eens bij familie die in de Oude Tol woonden, bij Olga en Hendrik Schlingmann. “Ik fietste toen van Woerden naar Reeuwijk en als ik bij Reeuwijk aan kwam, moest ik eerst door een grote poort. Bij deze poort betaalde je tol en dan ging de poort open. Dat was altijd best spannend.”

De aanstichter
Enige tijd later werkte mevrouw Van Noppen als filiaalhouder van een brood- en banketzaak in Den Haag. Daar ontmoette zij de zus van de heer Van Noppen. Zij werden vrienden en broer Van Noppen ging een keer mee met een uitje. Toen ze elkaar ontmoetten, was het allesbehalve liefde op het eerste gezicht. Mevrouw Van Noppen giechelt: “Maar het was uiteindelijk wel de liefde van mijn leven.”

Vlak na hun ontmoeting was de treinramp bij Harmelen. Mevrouw Van Noppen verloor daarbij haar broer. “Om mijn moeder te ondersteunen, ben ik toen weer thuis gaan wonen in Woerden. Na een tijdje wilden mijn man (de heer Van Noppen, red.) en zijn zus op bezoek komen. Daar keek ik naar uit. Later hoorde ik dat hij de aanstichter van dit bezoek was.” De moeder van mevrouw Van Noppen wist meteen dat hij een ‘blijvertje’ was. “En zo is het gekomen.”

Eerlijk en oprecht
Het stel geeft aan erg tevreden te zijn met het leven nu. “We hebben het nu heel fijn,” vertelt mevrouw Van Noppen. “Iedere dag vraag ik aan mijn man wat we vandaag eens gaan doen.” Het stel is regelmatig te vinden bij de Délifrance in Reeuwijk voor een kopje koffie. Daarnaast gaan ze er vaak op uit met de taxi en nemen ze een puzzel en een boek mee. “Dan gaan we naar Bloemendaal in Gouda of terug naar Woerden. In Woerden halen we dan ook weleens herinneringen op, want de oorlog neem je je hele leven met je mee.”

Normaal nemen ze ook deel aan allerlei activiteiten in De Spil. “Je moet je laten zien en je aanpassen aan je omgeving, dan word je ook snel opgenomen.” Maar nu deze activiteiten tijdelijk niet doorgaan betekent dat niet dat de heer en mevrouw Van Noppen zich vervelen. “Deze situatie is zo extreem, daar is niets mee te vergelijken. Wij hebben het gelukkig goed en zijn in de gelegenheid om een taxi te nemen of even naar buiten te gaan. De omgeving is hier natuurlijk ook prachtig.”

Ze hebben ook veel contact met hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Veel van hen komen langs bij hun balkon aan de Ravenhorst. Een digitale fotolijst staat prominent in de woonkamer. “Iedereen zet hier foto’s op en wij kunnen dan helemaal met ze meeleven. Dat vind ik zo fijn! Daarbij is het maken van herinneringen belangrijk.” Wat wil het stel de huidige jeugd meegeven? Mevrouw Van Noppen: “Blijf altijd eerlijk en oprecht. Er is een God in de hemel die alles ziet!” De heer Van Noppen sluit af: “Dat is echt waar, hoor!”

Tekst: Sabrina den Haag

Beeld: Thomas van Noppen