Afbeelding
Foto: Marijke Groot

‘Ik nodig allen uit om het onbekende te omarmen’

Human Interest

REEUWIJK-DORP – Inmiddels is Gülsen Cosar-Büyük allang niet meer nieuw in onze gemeente, maar soms heeft ze dit gevoel nog wel. Wanneer ze in de supermarkt staat of meehelpt op de basisschool van haar kind. “Met mijn Turkse en stadse achtergrond bekijk ik sommige onderwerpen uit een ander perspectief en daar zijn ze in het dorp niet altijd mee bekend.”

De vader van Gülsen kwam naar Nederland als gastarbeider. Ze werd geboren in Turkije, maar is getoogd in Nederland. “Ik ben in twee werelden opgegroeid. Thuis was ik in Turkije en buiten huis was ik in Nederland.” Hoe meer Gülsen in de maatschappij deelnam, des te meer mogelijkheden haar aandacht trokken in deze cultuur. Ze begon te rebelleren tegen haar ouders. “Ik kon het niet altijd rijmen met thuis. Ik ging volledig op in alle mogelijkheden die de maatschappij te bieden had. Ik werkte hard om iets te bereiken.”

Alles op zijn kop
In de jaren ‘90 zat Gülsen op de deeltijd middelbare school in Utrecht. Daarnaast had ze een parttimebaan. “In die tijd was iedereen behulpzaam.” Niet lang daarna veranderde alles. “In 2002 werd Pim Fortuyn vermoord en in 2004 Theo van Gogh. Dit zette voor mij alles op zijn kop. Ook al waren de moordenaars geen Turken, de hele Turkse maatschappij hield haar adem in.”

Gülsen merkte een verandering in de behulpzaamheid en hoe mensen naar haar keken. “Ik kreeg het gevoel dat ik daarna ineens een doelwit was. Keer op keer werd ik benadeeld door mijn achtergrond, van de reactie ‘gaat zo’n Turkse opdonder vertellen hoe wij ons werk moeten doen’ na een promotie tot supervisor, tot de vraag waarom ik geen hoofddoek op heb en niet thuis achter het aanrecht blijf.” Deze woorden komen hard aan, onder andere door de worsteling die Gülsen in haar jeugd meemaakte, maar ook door de frequentie waarin deze opmerkingen voorkomen.

Onbekend maakt onbemind
Maar achter het aanrecht staan, is niet wat Gülsen doet. Ja, ze is getrouwd en heeft een dochter, maar ze doet zoveel meer. “Inmiddels wonen wij 12 jaar in Reeuwijk-Dorp en ik heb het hier naar mijn zin. Ik heb mijn eigen bedrijf, zit in de ouderraad van de school van mijn dochter en doe vrijwilligerswerk.” Maar de beschuldigingen verdwijnen nooit naar de achtergrond. Ze herinneren haar aan haar oorsprong en aan haar vrouw zijn. “Soms zijn het kleine opmerkingen en soms hebben de mensen niet eens door dat ze je daar pijn mee doen, omdat ze het zelf nog nooit hebben meegemaakt.” Af en toe krijgt ze de vraag wanneer ze voor altijd terug wil naar Turkije. “Mijn vader kwam hier als gastarbeider en destijds wisten beide partijen niet dat het iets blijvends zou zijn, maar je bouwt je leven hier op. Je krijgt vrienden en wilt er wat van maken.”

Revolutionair
We vragen Gülsen naar haar ideale wereld. Haar ogen gaan stralen. “Ik denk aan voorbeeldfiguren, zoals Eduard Douwes Dekker of Oprah. Eduard Douwes Dekker was zijn tijd ver voorbij, een revolutionair. Waar veel mensen angstig zijn voor het onbekende, omarmde hij het. Ik nodig allen uit om het onbekende te omarmen. Ga eens in gesprek en leer over een ander.”

Tekst: Sabrina den Haag

Beeld: Marijke Groot

Advertentie

Categorieën