Samen Leven
Ik had een fijne jeugd in Bodegraven, waar ik ben opgegroeid met mijn Nederlandse vader en Poolse moeder. Na 14 jaar Amsterdam, Brussel en Kenia ben ik vorig jaar terugverhuisd met mijn Hongaarse vrouw en dus Nederlands-Pools-Hongaars-Bodegraafse dochtertje. Onze gemeente is ondertussen enorm opgebloeid. Mooie woningen, bedrijvigheid en gezellige horeca en evenementen. Met mijn gezin geniet ik van een rondje dorp met als vaste haltes de kaasboer, de bakker, de AH, en als ik geluk heb De Molen. Ook gaan we naar de Poolse winkel voor een boodschap en een praatje. Mijn moeder, die 25 jaar op de peuterspeelzaal in Bodegraven heeft gezorgd voor kindjes van vele afkomsten, is jarenlang het onofficiële informatie- en steunpunt geweest voor veel Poolse arbeidsmigranten die begeleiding nodig hadden. Tegenwoordig vervult Agata van de Poolse Winkel op de Van Tolstraat deze rol. Veel arbeidsmigranten komen naar de winkel toe voor ondersteuning in allerlei zaken, zoals het inschrijven bij de gemeente, het vinden van een huis of het invullen van een belastingaangifte. Haar inzet voor onze lokale samenleving is enorm belangrijk. Zij kan echter niet voor alles een oplossing bieden. De gebrekkige steun voor een groot deel van de 1150 arbeidsmigranten in onze gemeente zorgt ervoor dat uitbuiting en misstanden vrij baan krijgen. Dat wordt deels veroorzaakt doordat de meesten van hen niet worden ingeschreven bij de gemeente, vaak omdat dat niet mag van de huisbaas en/of het uitzendbureau. Door hen regelmatig te verplaatsen en korte arbeidscontracten te geven, houden zij hun kosten laag, maar worden de mensen wel burgerschap én integratie ontnomen. Jammer, want de meesten willen dolgraag onze taal leren en meedoen in de lokale samenleving. Het is tijd dat onze gemeente moed toont en de regierol op zich neemt. Dat begint met het actief inschrijven van alle arbeidsmigranten en het snel opzetten van een informatiepunt. Het wordt tijd om echt samen te gaan leven.