Heel even

Ik kon je opvangen

zachtjes

landend in mijn hand

de eerste sneeuwvlok

dwarrelend

als een vallend sterretje

straal je

nog voor je smelt


Een kleed van dons

krakend

onder mijn voetstap

naar de toekomst

De winter valt, het kind

een hond glijdt

Door gulle hand valt zout

krakend


Prikkende handen

Prikt de slee?

De noordoosten wind huilt

Terwijl het sneeuwklokje luidt


Zacht sneeuwt het

onhoorbaar

Bodegraven wit

romantische plaatjes

ansichtkaartig mooi

net voor de zacht invallende

onvermijdelijke dooi

De laatste sneeuwvlok valt

snel nat

in mijn hand

Slechts heel even was het mooi