Afbeelding
Foto: Ad van den Herik

Bijna 90-jarige tweeling houdt de geraniums op afstand

Algemeen

Nog een paar dagen en de Reeuwijkse tweeling Arnold en Leo Moons viert zijn 90e verjaardag. De broers genieten dagelijks nog volop van het leven en koesteren hun vitaliteit en fotografisch geheugen. “Wij leven een tevreden leven.’’

door Ad van den Herik

“Of mijn moeder wist dat ze in verwachting was van een tweeling? Dat weet ik eigenlijk niet,’’ bekent Leo Moons. “Wat denk jij, Arnold?’’ Zijn broer laat even een stilte vallen, maar kan ook geen definitief uitsluitsel geven. “Ik denk eerlijk gezegd van niet, want toen was het toch een heel andere tijd,’’ formuleert de eerstgeborene.

Van een echoscopie had bijvoorbeeld nog niemand gehoord. Dus toen de oudste van de twee op 2 november 1931 rond 23.00 uur het levenslicht zag, keken zijn ouders waarschijnlijk verrast op toen even later nog een nieuwe wereldburger volgde. “Arnold kwam als eerste en nam gelijk het meeste haar mee,’’ schatert Leo, die met een lachsalvo van zijn broer (met nog een volle haardos) bijval krijgt. De boerderij aan de Henegouwerweg in Waddinxveen waar de twee wiegjes stonden, bestaat trouwens niet meer.

Ondernemend leven
Voor het gesprek met deze krant hebben de krasse senioren het maatpak uit de kast getrokken. De stropdas houdt de kraag keurig om de nek en de broek laat een messcherpe vouw zien. En als het kwieke duo zich opmaakt voor de fotosessie, knopen ze met de precisie van twee synchroonzwemmers het colbert dicht.

Een paar dingen vallen direct op bij de twee-eiige tweeling: de levenslust die ze allebei uitstralen én hun positieve levenshouding. “Wij leven een tevreden leven,’’ klinkt het in koor. De mannen gaan er eens goed voor zitten en geven maar wat graag een rondleiding door hun levensmuseum. Bijvoorbeeld over dat een-tweetje dat de broers maakten toen Leo net z’n eigen bedrijf Jachthaven Moons aan de ’s Gravenbroekseweg was gestart. Hij begon met de verhuur van één zeilboot. Daar moest Arnold klanten voor werven. “Dan ging mijn broer bij de bushalte staan om passagiers te ronselen voor een boottochtje,’’ grijnst de voormalige ondernemer, die zijn vloot in de loop der tijd uitbouwde tot een Armada van twintig zeilboten. Ook voor reparatie, onderhoud en berging konden booteigenaren terecht bij Leo, die pas op zijn 78e jaar stopte.

Ook Arnold verdiende zijn boterham als ondernemer. Na enkele baantjes in loondienst vond hij het tijd om als zelfstandige aan de slag te gaan en nam een textielzaak over in Waddinxveen. Al snel kwam het accent te liggen op woninginrichting. “Ik ging de weg op en jij stond in de zaak, hè Corrie?’’ Zijn echtgenote, die bij het gesprek aanwezig is, beaamt met een hoofdknik de taakverdeling. De twee gaven elkaar 63 jaar geleden het jawoord. Na 37 jaar maten opnemen, offertes maken, stof knippen, gordijnen ophangen, tapijten uitrollen en parketvloeren leggen vond Arnold het welletjes.

Hobby’s
De broers proberen de geraniums zo lang mogelijk op afstand te houden. “Autorijden vind ik heerlijk: tochtjes naar Oudewater, Schoonhoven of door de Meije. Hartstikke leuk,’’ straalt Arnold als zijn hobby ter sprake komt. “Ook houd ik van fietsen,’’ voegt hij toe. Leo waagt zich niet meer op de tweewieler. “Omdat ik mijn voet niet meer over de stang krijg. En moet ik nou nog een elektrische fiets kopen? De kinderen zeggen dat ik beter lekker kan gaan wandelen.’’ Bovendien wil Leo bij zijn vrouw Antoinette blijven, die minder mobiel is. Bijna 64 jaar geleden gaven de twee elkaar hun jawoord.

Monumentaal pand
“De tuin houd ik ook nog bij, lekker buiten zijn.’’ Met trots gebaart Arnold vanuit de voorkamer naar de achterkant van het huis. Een huis met een verhaal: precies een eeuw geleden liet de opa (van moeders kant) van de tweeling het monumentale pand aan de Zoutmansweg bouwen. In 1937 trokken de broers hier met hun moeder in, nadat hun vader op 42-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een longontsteking.

En nu wonen Arnold en Corrie er weer, met op een steenworp afstand het huis van Leo en Antoinette aan de ’s Gravenbroekseweg. “We hebben altijd ons eigen leven geleid en lopen de deur niet plat bij elkaar, maar de verhoudingen zijn altijd prima geweest,’’ vat Leo de onderlinge relatie samen. Arnold knikt instemmend.