Arcadiahoeve rijpt nieuwe blauwaderkaas in katoenen zakken
AlgemeenBodegraven
De melk van zijn 450 koeien op de Arcadiahoeve laat Joost van Dieijen direct verwerken tot kaas: Goudse kaas en witte meikaas. Sinds kort heeft de ondernemer daar blauwaderkaas aan toegevoegd: Arcadia Blauw. “Wij onderscheiden ons met deze manier van rijpen.’’
door Ad van den Herik
Al generaties lang boeren de Van Dieijens in Bodegraven. De vader, grootvader, overgrootvader en betovergrootvader van Joost (39) runden hun boerenbedrijf vanuit de monumentale boerderij Heining en Dam aan de Noordzijde. Het zijn kaas- en smaakmakers van huis uit, al enkele eeuwen. In 1978 verplaatste vader Leendert (1946-1995) zijn bedrijf naar de Noordzijdepolder, een stukje ten oosten van het Bodegraafse Bos.
“Die heeft mijn vader bedacht,” antwoordt Joost op de vraag waar de naam van de boerderij – Arcadiahoeve – vandaan komt. Arcadia betekent ‘rustig landleven’. De agrarische enclave oogt inderdaad als een oase in het uitgestrekte weidegebied, met fraaie vergezichten in de richting van de Meije en Zegveld. Het Groene Hart op z’n Groene Hartst.
“Kom, dan gaan we eerst daar binnen kijken,’’ wijst Joost in de richting van de kaasmakerij. In zijn witte kaplaarzen stapt de ondernemer met ferme passen over zijn erf naar de bedrijfshal. Binnen ontdoet Wim van der Voet net de 18 kilo zware Goudse kazen van hun plastic kuip en legt ze op een verrijdbare stelling. “Van deze Goudse kazen maken we er negentig per dag. Die rijpen hier twee weken en dan gaan ze naar de groothandel,’’ schetst de kaasmaker het proces van dit oer-Hollandse product.
In de naastgelegen hal pronken witte meikazen. Aan deze blanke kazen komt geen rijpingsproces te pas. “’s Ochtends gemaakt, ’s middags gegeten,’’ grapt Joost. Deze kaassoort vindt vooral zijn weg naar speciaalzaken en marktkramen.
Katoenen zakken
Vervolgens dalen Joost en Wim af naar de kelder. Eenmaal ondergronds glimmen hun ogen van trots. Daar hangen de Arcadia Blauwkazen. Hangen? Ja, in katoenen zakken. “We geloven echt in vernieuwing,” verklaart Wim. Hij zag boeren in Azerbeidzjan op deze manier hun blauwaderkaas maken. Dat idee sprak Joost aan en hij investeerde in de benodigde apparatuur. “Dit is een romige blauwaderkaas die veel milder en romiger is dan bijvoorbeeld Roquefort. Hier, proef maar eens,” zegt Joost, terwijl hij de schrijver van dit artikel een stukje op het mes aanreikt. “Er zijn meer boeren in Nederland die blauwaderkaas maken, maar wij onderscheiden ons met deze manier van rijpen,” klinkt Wim stellig. De twee proberen de smaakpapillen extra te verwennen door de receptuur nog verder te verfijnen. “In deze zakken kan het vocht eruit en krijgt de kaas continu zuurstof, waardoor de schimmel groeit,” voegt Wim nog toe.
Leuk natuurlijk, die productinnovaties, maar Joost houdt vanzelfsprekend ook de bedrijfsmatige kant van deze noviteit in het oog. “Tussen nu en drie jaar wil ik toch wel een paar honderd kilo per week verkopen.”
Kaasautomaat
Een billboard aan de Burgemeester Kremerweg wijst passanten op de kaasautomaat, rechts aan het einde van de zwart geasfalteerde oprijlaan. Dus wie wil vaststellen of Joost en Wim niet overdrijven over de kwaliteit van de kazen die zij produceren, kunnen na betaling een kaassoort naar keuze uit het vakje trekken. Tot slot nog goed om te melden dat de Arcadiahoeve veel energie van het dak haalt. Daar zorgen de 1900 zonnepanelen voor.
