Meer nadruk op de waarde van het Evertshuis
AlgemeenDirecteur Jackie van der Vlis: “Al meer dan 30 jaar een belangrijke functie.”
Mag het ook een beetje meer over de inhoud gaan? Vooral over de inhoud. Als het aan Jackie van der Vlis ligt wel. De onlangs benoemde directeur ziet kansen om de meerwaarde en de verbindende functie van het Evertshuis te vergroten.
Met een zachte gelaatsexpressie dwaalt de brede blik van Engbertus Johannes Everts door de directiekamer van ‘zijn eigen huis’, het Evertshuis. Vanuit een fotolijst aan de muur lijkt de financiële weldoener de ontwikkelingen rond ‘zijn’ sociaal-cultureel centrum aan de Julianastraat nauwgezet te volgen. Bij zijn overlijden in 1987 liet deze genereuze notaris zijn gehele vermogen - circa 2,5 miljoen gulden - na aan de gemeente Bodegraven. Een schenking die ten goede moest komen aan de gemeenschap.
Achter de vergadertafel in haar directiekamer draait Jackie van der Vlis zich half om en gebaart in de richting van de zwart-witfoto met de afbeelding van de gulle gever. “We zijn het aan hem schatplichtig. Everts is er de oorsprong van dat we hier een sociaal-cultureel centrum hebben. Met elkaar is er destijds besloten dat zijn geld hieraan besteed zou worden en dat kun je niet zo maar loslaten. Het Evertshuis bestaat al meer dan 30 jaar en het vervult een belangrijke functie.’’
Discussie over toekomst
Vanaf 1 november vorig jaar zwaait Jackie de scepter in het Evertshuis als directeur. Geen onbekend terrein voor de Bodegraafse, want in 2017 trad zij al als vrijwilliger toe tot het stichtingsbestuur. En datzelfde bestuur schoof haar door toen directeur Ton van Rheenen opstapte. “Nu praat ik natuurlijk voor het bestuur, maar dat vond dat het iemand in zijn midden had die die taak goed kan invullen. Ik heb mijn kennis in de theaterwereld opgedaan en heb ervaring met managementtaken en projectmatig werken,’’ verwijst Jackie naar haar curriculum vitae in de culturele sector. En die know how en vaardigheden komen goed van pas, want de toekomst van het Bodegraafse dorpshuis staat ter discussie. Niet voor het eerst trouwens.
Regelmatig draait het niet (alleen) om de inhoud, maar lijkt vooral het geld (een beter exploitatieresultaat) leidend. Zo onderzocht de gemeente de mogelijkheid om een deel van het gebouw te bestemmen voor appartementen. Dat plan verdween als niet reële optie in de shredder. Daarmee verstomde de discussie allerminst.
Vertrouwen
Met het Evertshuis-bestuur blijft de gemeente zoeken naar manieren om de inkomsten te verhogen en de uitgaven te reduceren. Aan het einde van dit jaar valt daarover een besluit te verwachten. “Mensen maken zich zorgen om de toekomst van het Evertshuis, maar ik zie die discussie juist met vertrouwen tegemoet. We krijgen namelijk weer een moment en de kans om de waarde van het Everthuis helder te maken,’’ beklemtoont Jackie. “Het college en de gemeenteraad denken vaak dat de subsidie opgaat aan de 50 voorstellingen die we per jaar hebben, maar we doen zoveel meer dan dat: films, de kunst- en operabus, het kunstcafé, BRAVO-project, de verhuur van ruimte aan diverse organisaties en nog veel meer. En met bepaalde activiteiten willen we grotere groepen mensen trekken, bijvoorbeeld met een filmmarathon op zondag 27 februari en een Ladies Night op donderdag 7 april.’’
Inhoud
Verder ziet Jackie kansen voor het Evertshuis als het gaat om het vervullen van een maatschappelijke rol voor groepen die zich nu (nog) niet herkennen in het huidige activiteitenaanbod en het Evertshuis dus mijden. Bijvoorbeeld inwoners met een andere etnische achtergrond, zoals statushouders en de Marokkaanse gemeenschap. “Daar hebben we nog een wereld te winnen,’’ weet Jackie die al gesprekken voert met Marokkaanse vrouwen over wat het Evertshuis hen kan bieden.
Door de financiële perikelen kreeg de inhoud van het Evertshuis de laatste jaren te weinig aandacht, vindt Jackie. “Natuurlijk kost het geld, maar het Evertshuis is goed voor het welzijn van de mensen, een plek waar mensen gelukkig kunnen zijn.’’ Dat hadden zo maar de woorden van wijlen notaris Everts kunnen zijn.
door Ad van den Herik
