‘Full time levensgenieter’ Chris de Heij overleden als gevolg van ALS

Algemeen In memoriam

Op zijn eigen wijze heeft Reeuwijker Chris de Heij afgelopen maandag afscheid genomen van het leven. Via WhatsApp en Facebook liet hij weten: “Even een kort, laatste berichtje van mij. 13 maart de verjaardag van mijn moeder en 14 maart de sterfdag van mijn moeder. Ik vind het een mooie gelegenheid om haar met mijn bezoek te vereren. Ik ben intens moe en klaar om te gaan.”

Chris is 60 jaar geworden. De uitvaart vindt 18 maart 2022 plaats in besloten kring. Deze is digitaal bij te wonen via de livestream:
www.streamingweb.nl
Code: 1803202

Full time levensgenieter
 Deze manier van afscheid nemen typeert Chris: nadat hij in 2018 de diagnose ALS kreeg is hij bepaald niet bij de pakken gaan neerzitten. In een interview zei hij: “Ik besloot niet huilend achter de geraniums te gaan zitten, maar nog zoveel mogelijk van mijn leven te maken.” Op zijn FB-pagina noemde Chris zichzelf ook “Full time levensgenieter.”

Reeuwijk-Dorp
Levensgenieter Chris was vergroeid met Reeuwijk-dorp, waar hij al sinds zijn elfde woonde. Zijn vader vestigde daar begin jaren zeventig Reprocentrum De Heij, de familie ging boven de zaak wonen. Opgegroeid ging hij aan de slag van Kaas Vergeer, de grootste werkgever op het dorp. En stortte zich in het verenigingsleven, als actief en betrokken lid van RVC en carnavalsvereniging De Reedeurpenarren. Chris hoorde bij Reeuwijk-Dorp, het dorp paste hem als een jas.

Nadat de diagnose ALS was verwerkt koos Chris een helder motto: “Vier het leven.” Dat heeft hij met verve gedaan: hij spande zich in, gesteund door zijn echtgenote Christa en bonusdochter Marit, in om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor de bestrijding van de dodelijke spierziekte. De gemiddelde levensverwachting na de diagnose is drie tot vijf jaar, Chris benutte de hem gegeven tijd ten volle. 

Tour du ALS
Hij was in 2019 de grote animator achter de Tour du ALS, waarbij de Franse berg Mont Ventoux voor het goede doel werd beklommen. Er werd meer dan 75.000 euro ingezameld. In 2020 moest het evenement worden afgelast, afgelopen editie reisden vele tientallen dorpelingen en andere supporters naar Frankrijk om een feestje te bouwen en deel te nemen aan de sponsortoer. Het welslagen van en de gigantische betrokkenheid bij Team Hope Against ALS toonde de bijna ongekende verbondenheid binnen de circa 2.000 zielen tellende dorpsgemeenschap in zijn mooiste vorm. En er is door de jaren heen heel veel geld opgehaald voor het onderzoek naar een medicijn dat genezing kan brengen. Via zijn social media deelde Chris zijn ervaringen, de successen met de fondswerving maar ook de steeds verder gaande gevolgen van de slopende ziekte die hem had getroffen. Klagen hoorde niet tot zijn vocabulaire.

Vriendengroep
De vrienden van Chris bleven om hem heen staan, steunden hem door dik en dun. Ze bekostigende een ticket voor een concert van zijn idool Billy Joëll in New York en reisden met hem naar een voetbalwedstrijd in Liverpool. Regelmatig werden fietstochten georganiseerd, waarbij Chris op een speciale fiets werd vervoerd. Ze vierden gezamenlijk een feestje bij Vrienden van Amstel, bezochten wedstrijden van RVC, trokken er ook weekeindjes op uit voor fietstochtjes in de wijde omgeving. Ook toen ALS steeds meer spieren en lichaamsfuncties uitschakelde en de verzorging noodgedwongen steeds intensiever werd bleven de vrienden trouw.

Dankbaar
Chris toonde zich er dankbaar voor. Op zijn FB-pagina schreef hij op 23 januari van dit jaar: “In mijn hoofd wil ik alles nog. Het lichaam weigert echter steeds meer om mijn hersenen te volgen. Ook mn stem kan niet meer goed verwoorden wat er allemaal in mijn hoofd speelt, en dat is veel.” Om daaraantoe te voegen: “Het is dankzij mijn lieve Christa, alle hulptroepen en alle beschikbare hulpmiddelen dat ik het hoofd nog niet buig voor die klootzak die ALS heet.” 

Chris sprak de wens uit om ook in 2022 met zijn team Hope Against ALS de Mont Ventoux te bedwingen, onder het motto: “Nog eentje dan…”. 

Die wens kan niet meer worden vervuld, al heeft Chris de strijd tot het laatst toe met opgeheven hoofd gevoerd.

Met deze tekst nam Chris op zijn FB-pagina definitief afscheid:
“Sterk zijn betekent soms dat je op moet geven. Het betekent soms een traan. Sterk zijn betekent soms dat je niet naar meer moet streven. Het betekent soms dat je het moet laten gaan.”
 

Henri Stolwijk