Al een halve eeuw in de bres voor De Meije
AlgemeenMeije, een lieflijk buurtschap dat al eeuwen schouder aan schouder optrekt met het gelijknamige riviertje dat zich vriendelijk door het landschap meandert. De ruim vierhonderd inwoners van het Bodegraafse deel van de lintbebouwing wonen er naar volle tevredenheid. De Stichting Werkgroep Meijebelangen ijvert ervoor dat dat vooral zo blijft. Dat vraagt om alertheid op verschillende terreinen: verkeer, veiligheid, wonen, werken en natuur. “Meijenaren klagen niet zo snel.”
MEIJE
De koffie pruttelt, de koekjes staan op tafel. In de knusse keuken van Jacqueline Ram druppelen rond de klok van acht uur nog drie (van de in totaal twaalf) leden van de Stichting Werkgroep Meijebelangen binnen: Anton Martens, Jos Schouten en Ruud Vergeer. Met een mok in de ene en een koekje in de andere hand gaan de betrokken Meijenaren er eens goed voor zitten om een inkijkje te geven in het wel en wee van het buurtschap. Hun buurtschap. Jacqueline woont - vanaf de Kerkweg gezien – redelijk vooraan in de Meije, op de plek die de bewoners vroeger duidden als ‘de bocht van Uithol’, een tamelijk onoverzichtelijke situatie voor weggebruikers die geregeld tot bijna-ongelukken en soms tot echte verkeersongelukken leidt.
Motorenverbod
En dan hebben we direct een van de meest belangrijke gespreksonderwerpen te pakken: het verkeer in en door de Meije, en dan vooral het motorverkeer over het bochtige wegdek. Een wegdek dat trouwens (na 50 jaar) nodig onderhoud behoeft. Maar omdat De Meije onderdeel vormt van een armlastige gemeente, is de reconstructie van de asfaltlaag weer uitgesteld en nu tot het najaar van 2024. Jacqueline: “Bij mooi weer is het een af en aan rijden van motoren. Op een zonnige doordeweekse dag komen er zo’n 40 à 50 langs en in het weekend tot wel 150 per dag. En op een echt mooie weekend dag vele honderden.”
Daar blijft het niet bij. Telkabels op het wegdek registreerden op werkdagen tussen de 400 en 500 fietsers. Aantallen die in het weekend pieken naar soms wel 1800 tweewielers per dag, wielrenners en recreatieve fietsers die genieten van de fraaie vergezichten. Tel daar nog eens de steeds zwaarder wordende vrachtwagens bij op en het probleem is compleet. Compleet? Niet helemaal, erkent Anton. “De snelheden liggen te hoog, ook bij een deel van de Meijenaren zelf.” Een compleet doorrijverbod voor motoren blijkt trouwens niet eenvoudig realiseerbaar. Voldoende valide studiegegevens ontbreken nog. “Daarom willen we dat de gemeente de huidige pilot voortzet.” Die proef houdt een afsluiting in voor motoren in het weekend.
Tal van onderwerpen
De Stichting Werkgroep Meijebelangen bestaat op de kop af 50 jaar. De oprichting in 1972 stond niet op zichzelf. Een van de eerste onderwerpen die alle aandacht vroeg van de nieuwbakken werkgroep, was het brengen van de kleuters uit de Meije naar de kleuterschool in Zwammerdam. Daarnaast waren de bewoners verstoken van riolering en gas. En daar moest maar eens verandering in komen. “De bewoners hadden allemaal nog septic tanks,” omschrijft Jos de situatie van een halve eeuw geleden. “We moeten nu in Nederland van het gas af, maar in de Meije zitten we net aan het gas,” lacht Jacqueline, terwijl ze de lege kopjes nog een keer vult met koffie en thee.
In de achterliggende decennia zaten vertegenwoordigers van de Stichting Werkgroep Meijebelangen vaak aan tafel met de gemeente en andere instanties en organisaties. Soms ging het om het voor elkaar krijgen van een uniforme huisnummering, het maaien van de bermen en het bewaken van het landschappelijke karakter. Dan weer over kanoroutes, natuurvriendelijke oevers, het behoud van de basisschool (Willibrord/Milandschool), Natura2000-gebied en de sociale veiligheid. Van het plaatsen van bewakingscamera’s aan de Kerkweg bleek een preventieve werking uit te gaan: het aantal inbraken nam af. “En we hebben aan de Kerkweg een blikvanger gekregen,” vult Ruud nog aan.
Blikvanger
Een andere blikvanger, watertoren Piet Potlood, geniet ook de volle belangstelling van de Meijenaren. Het bijna 60 meter hoge gevaarte en oriëntatiepunt in de wijde omgeving verliest zijn oorspronkelijke functie: drinkwatervoorziening. De witte kolos behoudt wel de status van industrieel rijksmonument. De direct omwonenden hebben zich verenigd in een nieuwe stichting. Die moet ervoor waken dat een nieuwe bestemming van de toren past in het rustieke karakter van de omgeving. Gewoon, vinger aan de pols houden en belangen behartigen. “Want,” zo verzekert Jos, “Meijenaren klagen niet zo snel.”
door Ad van den Herik