Afbeelding

Welbeschouwd waardeloos

Algemeen Anders bekeken

Verzamelen is blijkbaar een menselijke oerdrift. Maar wat als je je verzameling compleet hebt? Al rommelend in een lade kwam ik het afgelopen weekeinde twee albums tegen die me eind 2020/begin 2021 veel plezier hebben bezorgd: bij de Jumbo’s in Reeuwijk en Bodegraven kreeg je bij de boodschappen historische plaatjes cadeau. Hartstikke leuk, het leek of iedereen aan het sparen en het ruilen sloeg. En het gaf een ontzettend fijn gevoel toen het album Bodegraven compleet was. In Reeuwijk (mijn geboortedorp) ging het wat gemakkelijker: daar kon je dankzij een initiatief van het Streekmuseum een compleet album kopen.

Natuurlijk heb ik beide albums nog eens doorgekeken, maar de kick van toen is er niet meer. Mogelijk is de volgende bestemming van beide onze zolderkast met Goedbedoelde Maar Volledig Overbodige Spullen. Daar liggen inmiddels tal van zaken, waaronder verzamelingen. Zoals een map met sigarenbandjes. Anno 2022 nauwelijks voor te stellen, maar in de vorige eeuw was het leuk om die kleurrijke bandjes te sparen. In dezelfde kast is de postzegelverzameling opgeborgen waaraan ik, ook in mijn kindertijd, ooit enthousiast ben begonnen. Geldt ook voor de doos met speldjes, pins en buttons. Daarin zitten trouwens ook nog wat medailles van schaats- en fietstochten. O ja, er is ook een album met voetbalplaatjes met spelers die allang zijn vergeten. 

Ach, ach, een mens bewaart wat. Zoals albums met knipsels uit mijn beginjaren in de journalistiek bij het Dagblad van Rijn en Gouwe. In dozen zit de complete verzameling Elseviers Weekbladen uit een latere periode: welbeschouwd waardeloos, niemand zit te wachten op de columns en interviews van destijds. Waarom bewaar je zoveel zaken, wie denk je er ooit een plezier mee te doen? Wat dat betreft is het bewaren van deze columns heel wat gemakkelijker: die zijn te vinden in het digitale archief. Dat wordt in elk geval geen stofnest.