Elly Kraan stopt na 45 jaar collecteren
REEUWIJK - 45 jaar geleden was Froukje Kok collectecoördinator voor KWF Kankerbestrijding binnen Reeuwijk, de gemeente waar haar echtgenoot burgemeester was. Zij benaderde de toenmalige vrouwenverenigingen om collectantes aan te leveren. Zoals elke plaats had Reeuwijk twee vrouwenverenigingen: de plattelandsvrouwen, waarin de protestante vrouwen verenigd waren, en de damescontactclub, waar de katholieke vrouwen zich bij aangesloten hadden. Elly Kraan was destijds betrokken bij het bestuur van de damescontactclub en in die hoedanigheid zorgde ze voor voldoende collectantes. Het was geen vraag of je dat wilde, het was een vanzelfsprekendheid dat je die taak op je nam.
door Marlien van Leeuwen
Inmiddels zijn we 45 jaar en veel mooie anekdotes verder. Elly Kraan werd samen met haar echtgenoot Eugène met een smoes naar de Deli Lounge gelokt. Even gezellig koffiedrinken met hun zoon Jeroen, was het voorwendsel. Het werd een feestelijk bedankje uit naam van het KWF. Er waren bloemen voor Elly en Eugène én het beeldje 'Oude man met de armenbos', een verkleinde uitgave van het gevelbeeld van het Frans Hals Museum in Haarlem. De armenbos (nu zouden we 'armenbus' zeggen) en de stok van de oude man symboliseren de ondersteuning van de behoeftigen. Met deze bus werd al in 1608 rondgegaan om geld in te zamelen. Eeuwenlang werden er munten in gestopt. Sinds kort gaat ook de collectebus digitaal.
Het k-woord
In de beginjaren dat Elly zich inzette voor het KWF, was kanker een ziekte die onherroepelijk het begin van het einde betekende. Eugene: "Vroeger werd het niet bij naam genoemd. De ziekte was niet bespreekbaar en werd daardoor alleen met de letter 'k' aangeduid. Jij of je familie 'had k'. Er was toen ook vrijwel niets aan te doen, genezing sowieso niet.”
Lintje
Elly heeft niet alleen voor het KWF gecollecteerd. Elly: “Ik heb alleen gecollecteerd voor organisaties waarbij ik uit eigen ervaring heb gezien wat het voor mensen betekend. Tijdens het collecteren ontmoette ik mooie mensen en intens mooie verhalen, al zit er natuurlijk ook weleens een zuurpruim tussen. In de beginjaren, toen de kinderen nog klein waren, nam ik ze mee als ik ging collecteren: Jeroen in de kinderwagen en Marloes wandelde mee. Marloes telde dan de waarde van het muntgeld zo’n beetje op en kon enthousiast de tussenstand vertellen: 'Mam, we hebben al zóveel!'”
Vanuit de damescontactclub zorgde Elly voor de collectantes. Al snel werd ze wijkhoofd. wat inhield dat ze voor zo’n tien tot twaalf wijken de collectanten moest organiseren. Na 25 jaar werd ze coördinator van heel Reeuwijk, wat ze tien jaar heeft gedaan. Elly: "Eigenlijk heb ik alle straten in Reeuwijk wel gehad, want de straten die overbleven liep ik zelf.” In 2016 ontving Elly een lintje uit handen van burgemeester Van der Kamp en werd ze lid in de Orde van Oranje Nassau.
Buitengebied
Naast hand- en spandiensten als het ophangen van promotievlaggen op de bruggenhoofden hebben Elly en Eugène zich de laatste jaren qua collecte vooral over het buitengebied ontfermd “Zo’n achterafgebied is altijd lastig collecteren,“ vertelt Eugene, “maar het levert ook komische verhalen op. Zo was er het adres waar de zoon opendeed en nergens anders geld kon vinden dan het tientje uit zijn eigen spaarpot. 'Die krijg je vast terug van je vader,' stelde ik hem gerust. 'En anders krijg je het van mij, want dan trek ik het gewoon van de tandartsrekening van je vader af.'”
'Wanneer stop je?' is altijd een lastige vraag, zeker als je iets al heel lang én met hart en ziel doet. Voor Elly en Eugène was dit het moment waarop ze die vraag met een ‘nu’ beantwoord zagen.
