Zoveel jaren lief en leed

20 september 2022, 21:27 Algemeen Human Interest

BODEGRAVEN - Annie en Frans Van Nierop-Captein werden vereerd door een bezoek van de burgemeester. Dat heb je, als je maar liefst 65 jaar getrouwd bent. Het begon allemaal met een dansles. Annie komt uit een gezin van twaalf kinderen en omdat een van haar broers ging trouwen, zocht ze op de dansvloer iemand om mee te nemen. Zo ging dat in die tijd; als vrijgezel zocht je iemand om je te vergezellen, waardoor er vaak een bruiloft van een bruiloft kwam.

door Marlien van Leeuwen

In die tijd werkte Frans, één van tien, bij de kruidenier aan Gouwsluis. Zou hij zomaar meegaan naar die bruiloft? Eerst wilde hij weleens weten uit wat voor gezin Annie kwam. Als kruidenier ging hij eerst ‘horen’: vragen of en zo ja, welke boodschappen er nodig waren. Later werden die dan gebracht. “Bij de eerste boerderij waar ik ging horen, vroeg ik naar de familie van Annie,” vertelt Frans lachend. “Bleek haar vader daar op de koffie te zitten! Zo kon ik hem gelijk vragen of ik met zijn dochter mee mocht naar de bruiloft van zijn zoon.”

Militaire dienst

In de verkeringstijd zat Frans in militaire dienst. Dan mocht je niet elk weekend naar huis. Maar ja... Toen Frans op vrijdag de pokkenprik had gekregen, ging hij toch een beetje illegaal bij Annie op de boerderij langs om gezellig met elkaar te klaverjassen. Maar toen begonnen de bijwerkingen van het vaccin. Frans: “Ik trok bleek weg, werd niet goed en ging naar buiten voor frisse lucht. Daar viel ik voorover in de groep - jawel, daar in de stal waar de mest in verzameld wordt. Toch moest ik op tijd weer terug zijn op de kazerne. Het kostte heel wat kunst en vliegwerk, maar mijn tenue was weer redelijk schoon.”

Allerlei diploma’s

Studeren deed je in die tijd in de avonduren, want overdag moest je werken. Er was geld nodig en daar moesten alle kinderen aan bijdragen. Annie verdiende 12,50 gulden per week. Daarvan moest ze een tientje afstaan en 2,50 gulden mocht ze sparen. Al moest ze van dat geld ook haar schoenen laten repareren. Frans verdiende drie kwartjes per dag in dienst. In de avonduren zorgde hij dat hij de nodige diploma’s haalde om kruidenier te worden: het diploma van de middenstand, anders mocht je sowieso geen eigen bedrijf beginnen, en een kruideniersdiploma. Ook als je tabak wilde verkopen, kon dat alleen als je gediplomeerd was.

Na een tijdje kwam de droom van Annie en Frans uit: een klein kruidenierswinkeltje aan de Overtocht in Bodegraven. Annie stond in het winkeltje en droeg zorg voor de kinderen en het huishouden. Frans ging de weg op om te horen en bezorgen. Tussen het gebak en de koffie ligt een stapel krantenknipsels op de salontafel in de gezellige woonkamer van het diamanten echtpaar. Daar haalt Frans een oude folder tussenuit. Op de folder is te lezen dat ter ere van de geboorte van Bertje een rol beschuit en dessertmuisjes gratis was - maar wel bij een minimale besteding van 7,50 gulden. “Vrijwel alles werd los verkocht,” vertelt Frans, “stroop, zachte zeep, peulvruchten, rijst.” De lijst zal ongetwijfeld langer geweest zijn.

Geen buiten

Na Bertje werd Frans junior geboren, gevolgd door Ruud en Edward sloot de rij. Annie beschrijft hoe klein ze behuisd waren: “We hadden geen buiten. Voor die jongens was dat lastig. Ik was zwanger toen ik een van hen miste. In paniek ben ik overal gaan vragen of zij hem wellicht gezien hadden, maar nee, niemand had hem nog gezien. Toen zag ik dat een stukje van de kleding bij zijn schouders nog net boven het water uitstak. Ik ben gelijk in het water gesprongen. Het duurde even voor hij weer bij kennis was!”

Broekvelden

Na de kruidenierswinkel openden Annie en Frans een supermarkt in de nieuwe woonwijk Broekvelden in 1976. In 1980 was het pand aan de Vromade een feit. Winkelen ging voortaan met zelfbediening, wat een hele verandering was in de manier waarop tot dan toe de boodschappen gedaan werden. Volgens Frans kan hij boeken schrijven over de pogingen tot diefstal: “Tot dan toe lag alles achter de toonbank. Nu kon iedereen het ook in zijn zakken steken vóór hij bij de kassa was.” Volgens Annie wilde de jeugd ook niet voor elkaar onderdoen: “Als de een het durfde, wilde de ander niet achterblijven.”

Misintentie uit dankbaarheid

Officieel is 11 september hun trouwdag. Die dag spraken zij tijdens de mis hun dankbaarheid uit voor zoveel jaren lief en leed. Samen met hun zonen, diens partners, kleinkinderen (vijf in totaal) en de zussen van Frans en Annie was het feest met een brunch bij Avifauna. Maar eerst gingen ze even op de foto met deze burgemeester.