Een plek onder de zon…

Daar verlangt iedereen naar, een plek om te wonen. Maar velen zijn er, vooral jongeren, ouderen en zeker ook alleenstaanden, voor wie zo’n eigen plek in Nederland niet is weggelegd, niet beschikbaar, onbetaalbaar en dus onbereikbaar. Zeer frustrerend en oneerlijk. Daar kun je terecht boos over worden, want een ‘eigen plek’ is voor iedereen noodzakelijk voor een begin van bestaanszekerheid. En alle partijen, ook de ChristenUnie, roepen: we moeten bouwen, bouwen, bouwen! Maar het tekort aan woningen dreigt alleen maar op te lopen. Vanuit deze nood geboren krijgt de gemeenteraad binnenkort een petitie aangeboden van verontruste burgers. Zou het helpen? “Schuldigen worden daarin niet aangewezen…” zo lees ik en dacht: ‘daar zit hem precies de kneep!’  Zijn er eigenlijk wel schuldigen? Het systeem, ons systeem zit in een complete impasse.  Het resultaat is een veelkoppig monster dat woningmarkt heet. En de minister wenst nu heel stoer de regie te nemen met allerlei omstreden maatregelen, maar de minister heeft niet en krijgt nooit de regie over het geld van particuliere ontwikkelaars. Daar beslissen ze zelf over - en terecht. Regie over de ‘vrije’ woningmarkt, dat kan niet, dat is de impasse, dan creëer je een monster. De regie kan de minister voeren over zijn eigen portefeuille, niet over die van een ander. Ondertussen worden de particuliere investeerders geacht 70% van de één miljoen benodigde woningen te gaan bouwen. Er lijkt maar één begaanbare weg: de overheid moet weer voor vele jaren zelf aan volkshuisvesting gaan doen. En de woningen ‘buiten de markt’ om gaan verhuren aan hen die al jaren een eigen plek zoeken onder de zon. Dat kan de prijs drukken op de woningmarkt en heeft de minister wat hij graag wil: de regie.