Herinneringen uit Bodegraven-Reeuwijk: de drummer van de Animo's

Reeuwijk - Van 1963 tot 2004 zijn er heel wat danspasjes gezet en kilometers polonaise gelopen als de Animo's een feestje muzikaal opluisterden. De drummer Kor Vervoort was de oprichter en grote motivator. Gepassioneerd vertelt Kor over die tijd van al dan niet zelfgeschreven Hollandse smartlappen en andere feestelijke dansmuziek.

Kor over het ontstaan van de Animo's: "Bij Uit & Thuis speelde ik gitaar. Het hele jaar rond oefenden we in Zalencentrum De Brug voor twee uitvoeringen per jaar. Dat vond ik eigenlijk maar weinig en zo kwam ik op het idee om een bandje op te richten: de Animo's oftewel: een Andere Naam Is Maar Onzin. Gekheid natuurlijk. Het bandje bestond uit drie personen: Ad en Janny zongen en ik begeleidde hen op gitaar. Dat klonk toch een beetje summier en zo zijn we na twee jaar uitgegroeid naar een band van zes personen. In die formatie speelden we met veel plezier op feestjes Nederlandstalige muziek. Bekende liedjes die iedereen kon meezingen en waar volop op gedanst kon worden. Er werd heel wat getrouwd in die jaren, maar ook 12,5 jarige bruiloften evenals die van 25 jaar werden met een feestavond gevierd. Familie en vrienden voerden sketches op en als er gezongen werd, begeleidden wij dat muzikaal. Met zo'n grote band moest er bij elk feestje heel veel worden opgebouwd en natuurlijk sound checken vooraf. Al met al kostte dat heel wat tijd. Dat niet alleen: zoveel mensen, zoveel wensen. Het repertoire, de verdiensten, overal moest overeenstemming over worden verkregen."

Zo'n 160 optredens per jaar

"In 1968 ben ik met Bert van Vliet als duo verdergegaan. Hij de organist op een hammondorgel en ik de drummer. En samen zongen we. Zo'n hammondorgel was super modern, de meesten traden nog met een accordeon op. We kregen steeds meer werk en dat naast onze vaste baan. Feestavonden tot in de kleine uurtjes, waardoor de organisten zo nu en dan toch afhaakten. Persoonlijk wilde ik alleen maar meer optredens, want ik ben helemaal gek van muziek en vooral op die gezelligheid van mensen die er zo'n plezier aan beleefden. We verzorgden zo'n 160 optredens per jaar, waarvan driekwart bruiloften. Dat hield niet iedereen vol; vandaar die wisselingen.'' Een aantal namen van zijn andere partners: Cor Rijswijk uit Driebruggen, Willem Verbrugge uit Schiedam en Wil op de Kelder uit Gouda. "Met de uitbaters hadden we afspraken over tijdstippen van onder andere het uitserveren van de bitterballen. Dan haalden we de vaart er langzaam aan een beetje uit, zodat die geserveerd konden worden. Ook zorgden we ervoor dat niet iedereen om tien uur al kapot was. Uptempo wisselden we af met rustigere nummers. En hoe vaak we het nummer van Lee Towers, You never walk alone, gespeeld hebben...''

Hammondorgel in tweeën

De techniek binnen het hammondorgel wordt aangestuurd via een toonwiel dat op olie draait. 's Winters kwam dat orgel niet op gang, omdat de olie door de kou te dik was. "Dan haalden we de achterwand eruit om de olie met een föhn op te warmen. Wanneer de olie dan weer dunner was, konden we spelen. We hebben het orgel op een gegeven moment zelfs doormidden gezaagd, zodat het te tillen was als we ergens op een bovenverdieping moesten spelen. In 1981 hebben we een aanhanger in elkaar gelast en de instrumenten op een onderstel bevestigd, die dan zo in de aanhanger konden worden gerold. Dat scheelde een hoop opbouw- en sjouwwerk."

Piratentijd

Er waren in die tijd heel wat Piratenzenders met hun eigen radiostation. "Af en toe schreef ik zelf nummers, één daarvan was 'Lief blond meisje'. Daar hadden we zelfs een clip bij van een blondine op een surfplank op de plas. Die singles verkochten we via de melkboer en wat winkels. Met Kerst had ik de tekst aangepast tot 'Oh lief klein kindje'. We zochten steeds de media op en al die reclame bracht ook weer werk. De piraten-dj's organiseerden Kunstmin-avonden. Daar traden ook artiesten op als Corrie Konings en andere bekende Nederlandse zangers. Nee, die hebben we niet begeleid, zij zongen met hun eigen muziekband mee. Ooit speelden we eens in Vinkeveen waar André Hazes één van de feestgangers was. Hij was zo enthousiast dat hij ons vroeg op zijn verjaardag te komen spelen. Ik heb Marian, mijn echtgenote (de degene die onder andere onze agenda bijhield) direct gebeld om te vragen of die avond nog vrij was in de agenda. Helaas. Soms werden we al 1,5 jaar vooruit vastgelegd en eenmaal vastgelegd, werd daar niet meer aan getornd. Met pijn in ons hart moesten we Hazes teleurstellen."

Geluidsoverlast

"Als een feestje om 20.00 uur begon was iedereen er ook. We mochten doorgaan tot zolang het bruidspaar dat toestond. Verordeningen met betrekking tot eindtijden en geluidsoverlast waren nog niet uitgevonden. We brachten niet alleen muziek, ook lieten we de gasten spelletjes met elkaar spelen. Stoelendans, ken je dat, dat was ook zo'n spel wat we regelmatig speelden. Dat werd zo fanatiek gespeeld dat er weleens stoelen sneuvelden. Daar waren de uitbaters uiteraard niet blij mee en zo werd het ons nog wel eens verboden. Bij de Vliethoeve in Bodegraven was op een gegeven moment een geluidsbegrenzer geïnstalleerd. We waren altijd uit op feest. Soms werd er zo hard meegezongen dat de geluidsbegrenzer eruit sloeg. En dan zaten we zonder stroom, wat helemaal hilarisch was.''

Ahoy

"Twee weken vooraf kreeg ik al geen hap meer door mijn keel, toen wij tijdens wielerrondes in Ahoy de muziek mochten verzorgen. Tussendoor werden er premierondes door de wielrenners gefietst op tijd. Tijdens die ritten zweepten wij de muziek van een langzaam tempo op tot enorme snelheid. Drie dagen lang speelden we er zo'n drie uur per dag. Een enorme ervaring. Er zijn niet zoveel artiesten die kunnen zeggen in Ahoy te hebben gespeeld! We hebben bij meer projecten gespeeld. Een benefietconcert voor het Wereld Natuur Fonds. Op de Henry Dunant tijdens de Rijnreizen van het Rode Kruis. En we hebben meegedaan aan de talentenjacht van de TROS: Talent Ongekend. We kregen lovende woorden, maar met een score van 101 punten werden we geen winnaar. Radiomaker Adje Roland bracht Nederlandstalige muziek. Het singeltje van het Sint-liedje wat ik geschreven had, had ik samen met een gedicht naar hem toegestuurd. Hij waardeerde dit zo, dat het nummer op de radio werd uitgezonden.''

Neyenrode en schijngevechten

"Door de studentenvereniging van Nijenrode waren we uitgenodigd om één van de studentenfeesten met onze muziek op te luisteren. We speelden er Nederlandstalige muziek in de kelder op het terrein. Oei, wat ging het er ruig aan toe. Ze zongen keihard mee, sprongen en dansten dat het een lieve lust was. En er gingen heel wat biertjes doorheen. In Rotterdam kwamen we eens bij een studentenvereniging die een thema aan hun feest had gegeven. Daar aangekomen werden we met een cordon van beveiligers van de auto naar de feestlocatie begeleid. Daar werden allerlei schijngevechten georganiseerd. De fusten bier (van die lege biervaten) vlogen er door de lucht. Het spel werd dermate uitgespeeld dat het condens van zweet en bier van het plafond druppelde. Voor ons 'polder jongens' was het zo levensecht, dat het zelfs een beetje eng overkwam."

Lokale festiviteiten

De Animo's waren ook bij lokale festiviteiten regelmatig van de partij. "Bij Carnavalsvereniging de Reedeurpenarren hebben we jaren de middagen van de 55+ carnaval van muziek voorzien. Zo'n 30 à 35 jaar hebben we tijdens de avonden van de Sluipwijkse Margriet gespeeld. Tijdens hun zomerfeest traden de artiesten van naam buiten op het podium op en daarna werd het feest voortgezet in de tent, waar wij dan speelden. Dat waren échte feesten, waarbij de eindtijd steeds verzet werd. Ook tijdens het winterfeest van hen in Zalencentrum De Brug waren we aanwezig. In 2004 hadden we aangegeven te zullen stoppen. Piet van den Heuvel heeft ons toen laten beloven ons laatste optreden bij de Sluipwijkse Margriet te houden. Dat was voor ons absoluut geen opgave!''

Het bloed kruipt

Kor Vervoort besluit: "Muziek is mijn lust en mijn leven. Nog altijd drum ik en schrijf ik teksten. Nadat de Animo's waren opgeheven, kwam ik toevallig bij de Vlister zangers uit Haastrecht terecht. Een shantykoor waar vooral gezongen wordt op walsmuziek. Ik heb er wat nieuwe nummers voor geschreven die makkelijk mee te zingen zijn en iets meer uptempo hebben. Ook bij dit shantykoor kan ik het niet laten om als motivator op te treden. Inmiddels verzorgen we zo'n 55 optredens per jaar. Als we in Zalencentrum De Brug optreden, zit het elke keer weer bom en bomvol."

Tekst: Marlien van Leeuwen