Echtpaar Slingerland-van der Meer 60 jaar getrouwd

Een geheim van hun diamanten huwelijk hebben ze eigenlijk niet. "Gewoon dat we van elkaar houden en al het lief en leed delen," aldus meneer Slingerland. Hij is op de Noord Aa geboren, tegenover 't Geertje in Zoeterwoude. Als één na jongste van 16 kinderen werd hij op zijn 15e van school gehaald.

"Ik heb nooit zonder werk gezeten hoor, eerst ben ik in Benthuizen paardenknecht geweest, heb ik een jaartje op de rups bij boeren geploegd, bij lijnentrekkers Van Velzen gewerkt en als machinist voor Van Eijk kabels trekken. De laatste 13 jaar tot aan mijn pensioen heb ik bij de gemeente Bodegraven gewerkt. Ik woonde vlakbij de gemeenteloods, dan wisten ze me 's nachts wel te vinden," zegt hij lachend. "Ik ben nog steeds bezig hoor, elke ochtend bij boeren een beetje rommelen. Als je achter de geraniums gaat zitten, ga je dood."

Mevrouw Slingerland is geboren in Voorhout, één van haar zussen was getrouwd met één van zijn oudere broers. Tijdens vorstverlet werd er nog al eens koffie gedronken bij de boeren en zo kwamen ze elkaar vaak tegen en leerden elkaar beter kennen. Na een half jaar verkering konden ze een huisje krijgen in Zevenhoven. "Nou, toen zijn we gauw getrouwd," vertelt mevrouw Slingerland glunderend. "Op 30 januari voor het gemeentehuis en op 6 februari voor de kerk. Tot aan onze trouwdag heb ik gewerkt als gezins- en kraamverzorgster. Als jongste van 11 kinderen was ik wel wat gewend. Ik mocht vaak de grote gezinnen doen, omdat ik zo goed kon aanpakken." Later zijn ze in Bodegraven komen wonen op de Zuidzijde en inmiddels wonen ze al 48 jaar op de Koninginneweg, de eerste jaren in een tussenwoning en nu in een mooie hoekwoning.

Ze zijn heel zuinig geweest altijd, nooit op vakantie eigenlijk. Wel gaan ze graag samen ergens eten. Burgemeester Christiaan van der Kamp had nog wat suggesties voor hen. Hun zes kinderen, vier zoons en twee dochters wonen gelukkig bijna allemaal dicht in de buurt. Verder zijn ze de trotse grootouders van twaalf kleinkinderen én drie achterkleinkinderen.

Tekst en beeld: Sonja van den Brink-Bombeke