Een slapend dienstverband

Sinds de Wet Werk en Zekerheid (ingevoerd op 1 juli 2015) zijn slapende dienstverbanden een begrip. Werkgevers kiezen ervoor om arbeidsovereenkomsten met werknemers die langer dan twee jaar ziek zijn, niet op te zeggen. In plaats daarvan houden ze het dienstverband 'slapend'. Waarom? Om onder de transitievergoeding uit te komen.

De wetgever heeft zich gerealiseerd dat slapende dienstverbanden onwenselijk zijn. Daarom treedt volgend jaar een nieuwe wet in werking. Werkgevers worden dan gecompenseerd voor uitbetaling van transitievergoedingen aan langdurig zieke werknemers. Maar wat nu met slapende dienstverbanden tot de inwerkingtreding van de nieuwe wet? Een procedure? De (on)mogelijkheid om een dienstverband slapend te houden, is al meerdere keren onderwerp van procedures geweest. De rode lijn in al die uitspraken was dat het slapend houden van een dienstverband niet ernstig verwijtbaar is en ook niet in strijd met goed werkgeverschap. Hooguit is het onfatsoenlijk. Die rechtspraak dateert echter van voor de totstandkoming van de compensatieregeling.

Een recente uitspraak van de kort gedingrechter van de Rechtbank Den Haag wijst op een kentering. In deze zaak vorderde de werkneemster dat haar werkgever werd bevolen om de arbeidsovereenkomst op te zeggen, onder toekenning van de transitievergoeding. De voorzieningenrechter ging daar in mee. Volgens hem is het slapend houden van een dienstverband vanwege het zicht op de compensatieregeling nu (al) wel in strijd met goed werkgeverschap. Geldt dit dan automatisch voor alle gevallen? Zo zwart-wit is het helaas (nog) niet. Bij de beoordeling of een werkgever verplicht is om de arbeidsovereenkomst op te zeggen, tellen namelijk alle omstandigheden mee.

Corien de Kruijf-Vermeij