Het spel is snel en de doelsaldo’s schieten omhoog

BODEGRAVEN - Op het pleintje aan de Vrije Nesse stond een ijzeren basketbalbord. Kinderen uit de buurt speelden er basketbal met elkaar gedurende de zomer. Een van hen was Paul Verkroost. Er speelden ook een aantal leden van de Bodegraafse basketbalvereniging Popeye mee en Paul ging mee in hun enthousiasme. Na de zomervakantie besloot Paul bij Popeye te gaan basketballen. Na 41 jaar is hij nog altijd even enthousiast.

“De eerste trainingen waren voor mij erg leerzaam,” vertelt Paul. “Ik had weinig ervaring en vond het daarom een enorme uitdaging om die basketbal in de basket te krijgen.” Toen hij begon in 1979 speelde het eerste team hoog in de competitie. Dat team kreeg training van een trainer die zelf in de eredivisie speelde. “De lat lag hoog en dat sprak mij aan. Bovendien heeft een basketbalwedstrijd een hoge amusementswaarde. Het spel is snel, dynamisch en de doelsaldo’s schieten omhoog. Tot de laatste seconde blijft het spannend.”

Lay-ups en downs
In de jaren ‘80 en ’90 werden er op paaszaterdag basketbaltoernooien gehouden voor alle basisscholen van Bodegraven. De gymleraren waren weken vooraf al aan het trainen met hun groepen 7 en 8 om als school het winnende team te leveren. Op het hoogtepunt hadden we zo’n 130 leden. Dat is heel wat voor een basketbalvereniging, maar wel een aantal waarbij je nog steeds alle leden kent.

Inmiddels is het aantal leden aardig afgenomen, en dat heeft gevolgen, legt Paul uit. “Om een wedstrijd te spelen, heb je elf mensen nodig: vijf spelers (en maximaal vijf op de bank), een coach, twee scheidsrechters en drie mensen aan de tafel, die de score bijhouden, de klok en de fouten. Dat betekent dat je dus heel wat vrijwilligers moet verzamelen om competitie te kunnen spelen, helaas te veel voor het huidige aantal leden. Dus spelen we recreatief.” Het voordeel daarvan is dat leden niet elke zaterdag weg hoeven naar een wedstrijd. “Zo’n acht keer per jaar spelen we wel onderlinge wedstrijden met verenigingen uit de omgeving, die net als wij ook alleen recreatief spelen.”

De teller van de jeugdspelers loopt inmiddels weer aardig op. Alexander van den Heuvel weet als enthousiaste jeugdtrainer nieuwe leden aan de club te binden. “De jeugdleden die méér willen dan recreatief spelen, verwijst hij door naar Gouda of Waddinxveen, waar wel verenigingen zijn die competitie spelen. Een van ons is zelfs naar Rotterdam gegaan!”

Mr. Popeye
Vorig jaar december ontving Paul een speciaal basketbalshirt toen hij 40 jaar lid was. ‘Mr. Popeye’ staat erop, met nummer 40. Hij is er terecht trots op. Hij is nog steeds een enthousiast lid en heeft zich door de jaren heen veel ingezet: hij was jeugdtrainer, had een functie in het bestuur en organiseerde (samen met anderen) heel wat projecten.

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen

Tussenstop
Met het artikel over basketbalvereniging Popeye houdt deze serie even een tussenstop. Het is een coronatussenstop, omdat er momenteel niet door volwassenen kan worden gesport. We wachten daarom tot de sportvelden en zalen weer opengaan en zetten de rubriek dan voort. Ook je verhaal vertellen in deze rubriek? Geef je vereniging tijdig op via redactie@kijkopbr.nl.