Toverjuf Ineke mag er nog een jaartje aan vastplakken

REEUWIJK - De meeste mensen zijn blij als ze de pensioengerechtigde leeftijd halen. Ze mogen eindelijk stoppen met werken. Maar Juf Ineke van OBS De Venen mag er nog een jaartje extra aan vastplakken. Vanachter de Chinese Muur, een bouwwerk van haar kleuters, vertelt ze vol liefde over het leukste werk van de wereld, dat ze al 48 jaar mag uitvoeren.

Ineke laat zien waar ze haar toverzout bewaard, speciaal voor losse tanden. Eén snufje is genoeg én de andere kinderen uit de klas moeten tot drie tellen. Bij twee laat de wiebeltand meestal al los, pijnloos. Moeders mogen niet bij deze tovertruc in de klas zijn - ooit viel er één flauw - en bij die ene wil juf Ineke het graag houden. De toverjuf heeft fans door de hele school. Kinderen uit andere groepen komen ook om wiebeltanden te laten trekken. Samen met een washand op een kapotte knie doet het toverzout ook wonderen. Het toveren heeft altijd met taal of rekenen te maken, dus altijd een cognitief tintje. “Het lukt ook wel eens niet,” bekend juf Ineke, “maar dat geeft niks, kan gebeuren. Dan proberen we het morgen weer. Soms moet ook de juf oefenen en oefenen net zolang tot het wel lukt. Het is eigenlijk net als met fietsen, zwemmen en alle andere dingen die je op school leert. Oefenen, oefenen oefenen en ooit lukt het wel.”

Het hele dorp liep uit
Als 4-jarige wist juf Ineke al dat ze kleuterjuf wilde worden, toen haar eigen juf uit Pinkeltje voorlas. “Toen wist ik, dat wil ik ook. Als 18-jarige kreeg ik op de kleuterkweek in mijn ene hand mijn diploma (akte A) en in mijn andere hand de aanvraag voor een uitkering. Zo was dat in die tijd, er was een overschot aan kleuterjuffen. In Drenthe heb ik een proefles gegeven en voor ik weer thuis was in Moordrecht, hadden ze al naar mijn moeder gebeld dat ik mocht terugkomen - het was de tijd dat de telefoon nog aan de muur vastzat! Ik ben in een flatje in Coevorden gaan wonen. Na een half jaar de kat uit de boom kijken, was het ijs voor de ouders van de kinderen gebroken. Ik kreeg huisraad van hen aangeboden voor ‘de juf daar op dat flatje’.” Het hele dorp liep uit toen de juf trouwde.

Ineke ging door voor akte B, daarmee werd ze hoofdleidster. “Ik wilde daarna graag meer weten van kinderen met problemen. Op de 3-jarige opleiding psychomotorische kindertherapie kreeg ik de handvatten om hen te helpen. Elk jaar kwam er een cursus bij en zo vulde mijn rugzak zich. Voor elk kind dat wat extra aandacht nodig heeft, vind ik inmiddels wel wat in mijn rugzakje.”

Liefde, ze hebben het allemaal
Juf Ineke tovert ook koekjes, maar niet genoeg. Dan telt ze met de kinderen. Hoeveel hebben we er, hoeveel kinderen zijn er en hoeveel koekjes komen we dan te kort? “Zo verpak ik de lessen. Kleuters hebben nog dat magische denken.”

Ineke vertelt dat ze ieder jaar een makkelijke klas heeft met superkinderen die altijd luisteren, maar dat zou ook best aan haar aanpak kunnen liggen. “De eerste weken na de zomervakantie zijn gouden weken,” vertelt ze. “Dan doe ik heel veel groepsspelletjes. Zo leren de oudere kinderen de jongere dat ze erbij horen: ‘in onze klas doen wij het zo en jij hoort bij ons’. De regels zijn altijd hetzelfde. De verjaardagen vieren we altijd op dezelfde manier. Die voorspelbare regels bieden houvast. Je kunt er altijd op bouwen. Na twee weken zitten de kinderen in mijn hart. Bij de één ligt liefde bovenop, bij de ander moet je er wat langer naar zoeken en het kind dus wat meer aandacht geven, maar ze hebben het allemaal.”

Driehoek
Ineke wil graag gelukkige en relaxte kinderen. “Hier in groep 1-2 bouwen ze het fundament, de basis voor de rest van hun leven.” 

Natuurlijk zijn ouders ook een belangrijke schakel in dat fundament. In haar 48-jarige loopbaan had Ineke maar twee keer een ouderpaar met wie ze niet op één lijn kwam. “Accepteren dat je kind niet mee kan komen zoals jij als ouder graag wil, is niet voor elke ouder even makkelijk. Ik werk niet alleen met de kracht van de groep, maar ook met de hulp en liefde die ouders hun kinderen geven. Als de driehoek in balans is, dan zijn zowel kleuters, ouders als ik gelukkig. Een klas vol evenwichtige kleuters die goed in hun vel zitten.”

Groots en meeslepend
Afgelopen april mocht Ineke met een leeftijd van 66 en vier maanden stoppen. “Maar hoe kan ik nou zo kort voor het einde van het jaar stoppen? Dat kan toch niet!” Haar afscheid moet bovendien in stijl zijn. “Ik heb de musicals voor het team en met kerst altijd graag georganiseerd: groots en meeslepend, waarbij iedereen kan stralen als een ster. Niet iedereen kan een ster zijn, maar iedereen kan wel stralen! Zo zie ik mijn afscheid ook,” aldus juf Ineke.

24/7
Ook in de vakanties staat juf Ineke aan. Dan struint ze tweedehandswinkels af. In de kelder staat het resultaat: 150 dozen vol. Niet met rotzooi, maar met hele goeie ideeën. Elke doos heeft een thema: tandarts, Afrika, enz. “Zolang ik al juf ben, maak ik kerstpakketten voor mensen die het goed kunnen gebruiken. En je gelooft het of niet, maar ik krijg altijd op de juiste momenten de juiste spullen. Als er een noodoproep is, heb ik even daarvoor per toeval die spullen gekregen. Vraag en aanbod komen altijd op het juiste moment bij elkaar.”

Met de liefde als rode draad
“Ik ben opgevoed met delen en dankbaar zijn met dat wat je hebt, met denken in oplossingen en altijd de positieve kant zien,” zegt Ineke. Ze is dan ook dankbaar dat ze samen met haar duopartner nog een jaartje voor het ‘goud van ouders’ mag zorgen. “Ieder kind verdient een juf of meester die van hem houdt. Daar ben ik mij heel erg van bewust!”

Juf Ineke heeft ook al plannen voor ná dat laatste jaar. Dan wil ze trouwambtenaar worden. “Ik praat graag met mensen over het mooie van de liefde. Het is de rode draad van álles!”

Tekst en beeld: Marlien van Leeuwen