Natuurlijkheidi zet bok in voor natuurbehoud

Op 16 juni van dit jaar berichtte deze krant over de 62-jarige stalen schouw, in de volksmond ook wel ‘bok’ genoemd. Na eerst jarenlang gebruikt te zijn door aannemersbedrijf v.d. Kooij uit Boskoop, werd deze veertig jaar geleden in bruikleen afgestaan aan het Vrijwillig Landschapsbeheer van het IVN en daarna nog vijf jaar aan het werkproject L.O.P. Rietgors, om ingezet te worden voor werkzaamheden in het Reeuwijkse plassengebied. De eigenaar bepaalde dat de schuit nu wel rijp was voor de sloop. Sluipwijkers John van Gemeren en Heidi Looy dachten daar anders over.

door Loes Kamer

Boutje plus moertje is lekje

Toen John van Gemeren van het L.O.P. Rietgors vernam dat hun oude werkschuit aan een sloopbedrijf zou worden aangeboden, zocht John contact met de aannemer uit Boskoop en kreeg het voor elkaar de schuit voor de schrootwaarde over te nemen. “Rond 1960 is een groot aantal van deze schepen gebouwd in Alphen aan den Rijn, bij Kempers,” vertelt hij. “Ze zijn breed en plat en werden veel gebruikt door aannemersbedrijven voor het transport van bouwmaterialen. Vooral in de boomkwekerij gebeurde dat om grond, mest en bomen te vervoeren. Het Boomkwekerijmuseum in Boskoop beschikt over eenzelfde authentiek exemplaar. Dit type schip heeft zijn diensten bewezen in het plassengebied. De bok past in het beeld van de plassen en het zou jammer zijn als die voor het gebied verloren zou zijn gegaan.”

De staat waarin de bok verkeerde, was echter ronduit slecht. De stalen onderdelen zijn met bouten en moeren aan elkaar bevestigd en waren op die verbindingen gaan lekken, de houten vlonder was rot en het schip was gezonken. Bovendien heeft Johns bedrijf Watersnip al drie bokken varend en daarmee voldoende capaciteit. Wie kon de revisie van de bok op zich nemen? De oplossing: hij werd geschonken aan Stichting Natuurlijkheidi.

Nieuwe bestemming

In de oprichtingsakte van de stichting, gedateerd 19 januari 2021, staat te lezen dat deze ten doel heeft ‘het (promoten van het) behoud en herstel van de eilanden in de Reeuwijkse plassen en de oorspronkelijke flora en fauna daarvan, het behoud van het cultureel erfgoed jagen en vissen en het promoten van het eten van duurzaam en verantwoord ganzenvlees, wild en vis’. Heidi Looy, de geestelijk moeder van Natuurlijkheidi, kwam 5 jaar geleden voor het eerst in contact met John van Gemeren, destijds als secretaris van de Wildbeheereenheid Reeuwijk e.o. Net als Heidi ziet ook John het belang en de urgentie in van het herstel van de eilanden in, met name op de Ravenbergse plas, en de noodzaak van de jacht op ganzen. Een groep jagers en sympathisanten is een aantal jaar geleden begonnen met herstelwerkzaamheden op de eilanden, waarbij de bok uitstekend van pas kan komen. Verder kan de bok worden ingezet voor niet-commerciële vaartochten, die ook voor mensen met een beperking toegankelijk zijn.

De stichting is opgericht om een en ander een juridisch kader te geven. “We ervaren veel medewerking van verschillende kanten,” vertelt Heidi. “Mensen komen ons helpen met hun bedrijf (o.a. Garden Creations, Henk en Martin van Hanswijk en Kees en Lusanne Scherpenzeel) en we ontvangen regelmatig giften, onlangs nog een buitenboordmotor! Onze doelstelling slaat kennelijk aan.” Het vaarklaar maken van de bok wordt belangeloos uitgevoerd door een aantal vrijwilligers en met medewerking van gebr. Olieman. Het schip moet van binnen nog worden voorzien van hout, banken en een vloer van traanplaat om bijvoorbeeld rolstoelen te kunnen zekeren.

Natuurlijkheidi

Naast herstelwerkzaamheden op de eilanden, waar op 8 januari weer wordt gestart met snoeien, heeft de stichting ook een kudde Racka schapen, een oerras uit Hongarije. De schapen zijn te huur en worden ingezet tegen overlast door ganzen. Ze houden het gras kort, zodat de ganzen niet komen en ze helpen mee aan biodiversiteit door het tegengaan van houtopschot. Zo stimuleren ze de ontwikkeling van natuurlijke oevers. Verder verkoopt de stichting door Kees Verkaik gevlochten broedkorven voor wilde eenden om het broedsucces van deze in aantal teruglopende soort te verhogen.

Daarnaast worden lezingen gehouden en proeverijen georganiseerd. “Dit doen we om de mensen te laten beseffen hoe uniek dit gebied is en om hun te laten zien dat het hele gebied en alles wat hier gebeurt cultureel erfgoed is, gevormd door eeuwenlange gebruik,” aldus Heidi.