Beter laat dan nooit

Op het gemeentehuis voltrekt zich een soort revolutie: de ambtenaren krijgen een functie- en taakomschrijving. Er zullen weinig organisaties zijn waarin dat soort zaken niet op de een of andere manier is geregeld. Waar mensen samenwerken, is het best een goed idee om afspraken te maken wie wat wanneer doet. In mijn eigen onderneming gold ook een grote creatieve vrijheid, maar het werk werd wel verdeeld; je kunt kwalijk tegen opdrachtgevers zeggen dat niemand (nog) zin had om de klus te klaren. En hoe waardeer je prestaties als je niks meet of vastlegt?

Maar in Bodegraven-Reeuwijk golden andere regels. Optimale vrijheid, ambtenaren moesten zelf maar bepalen of, wat en wanneer ze iets oppakten, ‘zelfsturend’ heet dat in jargon. Inmiddels beseft iedereen in de politiek dat dit geen goede aanpak is. Ook het ambtenarenkorps vond het niet alles, zoals een groot verloop en een ziekteverzuim van meer dan 11 procent laten zien. Verzet werd echter in de kiem gesmoord, de inner circle rondom de ambtelijke leiding tolereerde dat niet. Inhuur van externe deskundigen was bijna een standaardprocedure, per jaar werden daar miljoenen aan uitgegeven. 

Natuurlijk ontging het de politiek niet dat het organisatorisch flink schuurde, maar ingrijpen duurde lang. In dat licht was het al veelbetekenend dat Personeelszaken onder het vorige college werd afgenomen van de toenmalige burgemeester Christiaan van der Kamp. Na het vertrek van gemeentesecretaris Johan de Jager, die gold als de grote architect van het functieloze model, werden de bakens echt verzet. Ook Van der Kamp heeft afscheid genomen van onze gemeente. 

De weg naar verandering ligt open. Dat gebeurt onder aanvoering van de vers aangetreden wethouder Elly de Vries. Het is een ingewikkeld herstelproces, waarvoor zo’n 1,6 miljoen euro is gereserveerd. Tot de doelstellingen behoren het opzetten van een strategische personeelsplanning, een functiehuis en een waarderingssysteem. Ach, beter laat dan nooit.