De ontkenningsfase

Laat ik er maar eerlijk voor uitkomen: ik zit in de ontkenningsfase. Normaliter betekent de ontkenningsfase dat je te horen hebt gekregen dat dingen gaan veranderen, maar dat je er eigenlijk niet aan wilt. Het omgekeerde kan echter ook waar zijn, zo ontdekte ik vorige week tijdens een regiobijeenkomst op Fort Wierickerschans. Daar waren raadsleden, wethouders en burgemeesters uit de regio Midden-Holland, enkele vertegenwoordigers vanuit de provinciale politiek en een aantal ambtenaren. Het voelde goed om na al die tijd weer eens ‘echte mensen’ te zien in plaats van beeldschermen. Maar ook om collega’s uit buurgemeenten te spreken en nieuwe gezichten te leren kennen. Het hoofdprogramma bestond uit gesprekken over thema’s die de komende tientallen jaren op ons af komen. Hoe houden we de regio bereikbaar? Hoe verdelen we ruimte voor wonen, bedrijvigheid, groen en energieproductie? En hoe zorgen we er voor dat we ons gezamenlijke belang als regio goed voor het voetlicht krijgen bij de provincie en in de Tweede Kamer? Goed, de uitwerking kan nog wel eens tot discussie leiden, maar een breed gedeelde conclusie was dat we samen sterker staan. Je bereikt meer als een regio van 250.000 inwoners met de vuist op tafel slaat, dan wanneer een paar kleinere gemeenten los van elkaar op een dichte deur staan te kloppen. Met een goed netwerk in de regio bereik je meer dan op eigen houtje, zonder dat we daarvoor onze eigenheid in hoeven leveren of vanuit Gouda bestuurd zouden worden. Het begrip dat de avond mooi samenvatte, was ‘grens-ontkennend werken’: naar buiten samen optrekken en binnen de regio scherp zien dat de gevolgen van wat een gemeente doet vaak niet ophouden bij de gemeentegrens. Kortom: op naar de ontkenningsfase! Die is niet het begin van het einde, maar het begin van de toekomst voor onze gemeente!