Gemeente, waarom?

‘Waarom?’ Dat kun je met hoofdletters schrijven als je beschouwt hoe ons gemeentebestuur omgaat met belangrijke maatschappelijke partners. Om het nog aardig te zeggen: de gemeente levert niet wat je zou mogen verwachten. En dat roept boosheid, weerstand en verzet op. Waardoor de gemeente niet als vriend, maar als vijand wordt gezien. Dat hoort toch niet?

Twee voorbeelden ter illustratie. Het Ondernemersplatform Bodegraven-Reeuwijk (OPBR) heeft alle gesprekken met het gemeentebestuur opgeschort. Onder dat gremium zijn alle lokale ondernemersverenigingen verenigd. Dus denk je: belangrijke partner voor de gemeente. Maar in een uitgebreide persverklaring stelt OPBR-voorzitter Jan Oostveen: “Wij achten ons door u (gemeente) niet serieus genomen.” Er zou “te laat zijn gereageerd op vragen, opmerkingen, verzoeken om ondersteuning, etc.” En als er al is gereageerd, “is in nagenoeg in alle gevallen sprake van afwijzing of vertraging of terugkomen op toezeggingen.” Zit geen woord Spaans bij.

Ook de jongerenwerkers van De Zon zijn zwaar teleurgesteld over de samenwerking met de gemeente. Belangrijk om te weten: De Zon haalt grotendeels de eigen broek op door allerlei ‘commerciële’ activiteiten, met via SAM Welzijn een gemeentelijke subsidie van pakweg 50.000 euro voor het pure jongerenwerk. Ongeveer een jaar geleden werd gemeld dat die subsidie zou stoppen. Er diende een uitgebreid activiteitenplan te komen voor De Zon. Het eerste werd afgekeurd. Opdracht voor nieuw plan, gericht op meer eigen inkomsten. En dan: waar de ene ambtenaar adviseert om het gebouw vaker commercieel te verhuren, ligt de ander dwars. Da’s valse concurrentie, mag niet eens. Tja, dan lopen frustraties snel op. Nieuw plan klaar, weer overleg. Oeps, plotwijziging: de ambtenaren kennen een overgangssubsidie van 14.500 euro toe. Royaal? Ach, het was 50.000 euro. Met als dooddoener: volgend jaar zien we wel verder. Plan voorlopig in de kast. De mensen van De Zon voelen zich met een kluitje in het riet gestuurd. Waarom moet dat zo?